Γράφει ο Θάνος Ορφανός*

Η βιομηχανική επανάσταση, η κυριαρχία των αγορών η επανάσταση της πληροφορίας και των νέων τεχνολογιών, η εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, ο κατακερματισμός της κοινωνίας που χωρίζει τους πολίτες σε κοινωνικές τάξεις, αποτελούν όλα όσα σήμερα αποκαλούμε παγκόσμιο καπιταλισμό, νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, όλα όσα προκάλεσαν και προκαλούν την παγκόσμια και εγχώρια κρίση των ηθικών αξιών και την κρίση δημοκρατίας.

Με βάση τα ανωτέρω γεγονότα γεννήθηκαν και οι ιδεολογίες και τα ρεύματα πολιτικής σκέψης.

Σήμερα η αποβιομηχάνιση, η ανεργία, η φτώχεια, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, η κλιματική αλλαγή, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, οι μεταναστεύσεις, οι εισοδηματικές ανισότητες κεφαλαίου και εργασίας, η διάλυση του κοινωνικού κράτους, σκιαγραφούν το πεδίο αντιπαράθεσης των προοδευτικών και συντηρητικών.

Η κρίση οδηγεί τους πολίτες και κυρίως την αστική τάξη στην αποστροφή για την πολιτική την παθητικότητα και τον ατομικισμό.

Όλα όσα περιέγραψα ανωτέρω είναι ανησυχητικά γιατί κατά τη γνώμη μου η απουσία της δημιουργικής σκέψης στερεί από τον τόπο το σχέδιο για μια οικονομία και κοινωνία ανθρωπιάς και δημιουργίας.

Και εγώ πιστεύω στην ελεύθερη οικονομία, και εγώ πιστεύω στην ανταγωνιστικότητα, και εγώ πιστεύω στις επενδύσεις, αλλά με σχέδιο και κανόνες.

Ένα σχέδιο που θα βασίζεται στην παραγωγή πλούτου και στη δίκαιη κατανομή του, μέσα από ένα σχέδιο μείωσης των φορών που θα δίνει κίνητρα για νέες επενδύσεις με στόχο τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ένα σχέδιο που δίνει τη δυνατότητα για επενδύσεις φιλικές στο περιβάλλον.

Για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου χρειάζεται η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής.

Και στόχος πρέπει να γίνει η φορολογική δικαιοσύνη μέσα από τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και της μείωσης των έμμεσων φόρων, με την προϋπόθεση πως οι φόροι θα εισπράττονται.

Και αυτό σημαίνει ρυθμιζόμενος καπιταλισμός.

Αντίθετα σήμερα δεν δίνονται κίνητρα για έξυπνες και αποδοτικές επενδύσεις με στόχο τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας , υποβαθμίζονται οι υπηρεσίες του κοινωνικού κράτους (υγεία-παιδεία-ασφάλιση), δεν λαμβάνονται μέτρα για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος (όπως η παραγωγή πράσινης ενέργειας), οι τράπεζες δεν παρέχουν ρευστότητα στην αγορά για τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των νοικοκυριών και συνάμα έχει μειωθεί η ζήτηση στην αγορά.

Απέναντι στο καπιταλισμό της καταστροφής οφείλουμε όλοι να αντιδράσουμε για δικαιοσύνη και ευτυχία.

Και ο δρόμος που υπάρχει είναι εκείνος του ενεργού πολίτη που ελέγχει την εξουσία.

*Φοιτητής Κοινωνικής Ανθρωπολογίας

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr