Γράφει ο Δημήτρης Κονιδάρης

Την Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου παρουσιάστηκε στο όμορφο αμφιθέατρο του Σαϊνοπουλείου Ιδρύματος η τραγωδία «Αντιγόνη» του Σοφοκλή από τη θεατρική ομάδα «ἰᾶσθε θεάτρῳ» που έχει έδρα τους Μολάους. Το εν λόγω έργο του μεγάλου τραγικού είναι από τα γνωστότερα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και αυτό εν πολλοίς οφείλεται στη συμπερίληψή του στο σχολικό πρόγραμμα του Γενικού Λυκείου. Συνολικά έχουν διασωθεί ακέραια μόνο επτά έργα του Σοφοκλή από τα 120 περίπου που υπολογίζεται ότι έγραψε αλλά η Αντιγόνη είναι μάλλον το διασημότερο (μαζί ίσως με το «Οιδίπους Τύραννος») και ένα από τα πιο συχνά παρουσιαζόμενα έργα του Αρχαίου Θεάτρου. Εξάλλου πρόκειται πέραν πάσης αμφιβολίας για ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας για το οποίο έχουν γραφτεί πολλά βιβλία και ακόμα περισσότερα άρθρα με εμβριθείς και εμπεριστατωμένες αναλύσεις.

Η προαναφερθείσα θεατρική ομάδα, με υπεύθυνη την κ. Χριστίνα Λαμπούση, κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποδώσει όσο το δυνατόν καλύτερα την «Αντιγόνη» και νομίζω ότι το πέτυχε. Σίγουρα πρέπει να επαινεθεί το θάρρος του συγκεκριμένου θιάσου που αναμετρήθηκε με ένα τόσο δύσκολο έργο. Αν αναλογιστούμε μάλιστα ότι η έδρα των συντελεστών είναι μια μικρή επαρχιακή κωμόπολη με όλες τις δυσκολίες που συνεπάγεται αυτό και όχι ένα μεγάλο αστικό κέντρο, δεν μπορούμε παρά να δεχτούμε ότι η ομάδα «ἰᾶσθε θεάτρῳ» είναι άξια πολλών συγχαρητηρίων.

Έτσι με την παράσταση αυτή έκλεισε και το 30ο πολιτιστικό καλοκαίρι του Σαϊνοπουλείου Ιδρύματος που είχε ανοίξει στις 23 Ιουνίου με το αφιέρωμα στη Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Καππαδοκία. Το φετινό πρόγραμμα ως γνωστόν περιλάμβανε σημαντικές εκδηλώσεις από Αρχαίο Θέατρο έως και λαϊκή μουσική. Κάποιες παραστάσεις τιμήθηκαν και με το παραπάνω από το λακωνικό κοινό ενώ κάποιες άλλες δυστυχώς όχι. Μακάρι το 31ο καλοκαίρι να είναι κι αυτό πλούσιο σε εκδηλώσεις και να τις απολαύσουν όσο γίνεται περισσότεροι αφού η ωφέλεια από αυτές είναι αναμφισβήτητη.

Άλλωστε έχει αναφερθεί πολλάκις από μεγάλες μορφές των τεχνών ότι ο πολιτισμός είναι μία διαφυγή από την κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Ο μεγάλος μας συνθέτης Χρήστος Λεοντής είχε πει μεταξύ άλλων πριν λίγα χρόνια «....ο μόνος τρόπος σωτηρίας κατά τη γνώμη μου, για να φύγει κανείς απ’ αυτό το αδιέξοδο, υπάρχει.

Είναι η διέξοδος του πολιτισμού. Η προσπάθεια που χρειάζεται να καταβάλει ο καθένας να ξεπεράσει τον εαυτό του, να ξεπεράσει το φόβο του και να αισθανθεί ελεύθερος. Και ελεύθερος αισθάνεται κανείς μόνο μέσα από τις τέχνες. Εκεί αφήνει την ψυχή του ελεύθερη, έξω από σκοπιμότητες, έξω από συμφέροντα...».

Θεωρώ ότι η ανωτέρω άποψη είναι απολύτως ενδεικτική του τι μπορεί να προσφέρει ο πολιτισμός. Εν κατακλείδι τα έργα του πολιτισμού μας, όχι μόνο του αρχαίου, είναι πάρα πολλά. Σε αυτά μπορούμε να βρούμε έναν αρωγό στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε ούτως ώστε να ομορφύνει η ζωή του καθενός από τους κατοίκους της πολύπαθης και βασανισμένης χώρας μας.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr