Γράφει ο Σωτήρης Ροϊνός

Ένα γεγονός που δείχνει ότι σ’ αυτή τη χώρα -επομένως και σ’ αυτήν την πόλη- κάνει ο καθένας ότι θέλει, όποτε το θέλει, χωρίς να σέβεται και χωρίς να υπολογίζει τίποτα:

Στη Βόρεια είσοδο της Σπάρτης, και επί της οδού Ορθίας Αρτέμιδος, από το πρωί σήμερα (Δευτέρα 7/8/2017) εργάζονται άνθρωποι του Δήμου Σπάρτης, όπου και επιδίδονται σε εργασίες αποψίλωσης των αγριόχορτων από τη νησίδα που βρίσκεται στη μέση του δρόμου.

Ο εργαζόμενος στο χορτοκοπτικό αφοσιωμένος στη δουλειά του δεν αντιλαμβάνεται τα δεκάδες αυτοκίνητα που κάθε λεπτό διέρχονται και από τις δυο πλευρές του δρόμου. Τα χαλίκια που εκσφενδονίζονται κυριολεκτικά με ταχύτητα σφαίρας κατά τη διάρκεια της εργασίας χτυπούν στα διερχόμενα αυτοκίνητα, όπου και στα περισσότερα αυτών αφήνουν σημαδάκια στη βαφή, ή ακόμη χειρότερα σημαδάκια στα τζάμια του αυτοκινήτου.

Οι διαμαρτυρίες από ορισμένους οδηγούς που αισθανόμαστε να σκάνε τα χαλίκια πάνω στο αυτοκίνητό μας σαν σφαίρες, αντιμετωπίζονται από τους -κατά τα άλλα συμπαθείς- εργαζόμενους με στάση εκνευριστικής σιωπής και σαν να σου λένε: «ε και τι φταίμε εμείς!».

Ασφαλώς και δεν φταίτε εσείς. Φταίνε οι αρμόδιοι (του Δήμου;) που γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και δεν εφαρμόζουν τους κανονισμούς ασφαλείας, γιατί είναι αδιανόητο να μην προβλέπονται κανονισμοί με στάνταρ και μίνιμουμ ασφαλείας για την εκτέλεση τέτοιων εργασιών.

Είναι δυνατόν να εργάζεται χορτοκοπτικό στη μέση δρόμου απ’ όπου περνούν πολλές δεκάδες αυτοκίνητα κάθε λεπτό χωρίς να λαμβάνεται κάποιο -έστω και αυτοσχέδιο- μέτρο προστασίας των διερχόμενων αυτοκινήτων;

Πού είναι ο εργοδηγός του έργου της αποψίλωσης ή εν πάση περιπτώσει ένας εργαζόμενος που θα σταματά τον χειριστή του χορτοκοπτικού όταν περνούν αυτοκίνητα από το σημείο της εργασίας;

Γιατί, καλύτερα, δεν γίνεται τμηματικά το έργο αποψίλωσης και να κλείνει (παρακάμπτεται) για όση ώρα απαιτείται ο δρόμος στο σημείο αυτό, καθώς επίσης, νωρίτερα, να έχουν ειδοποιηθεί και οι κάτοχοι να απομακρύνουν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητά τους, που στην προκείμενη περίπτωση σήμερα έχουν βομβαρδιστεί κυριολεκτικά από τα χαλίκια της αποψίλωσης;

Και επειδή στα παραπάνω ερωτήματα μπορεί κάποιος (κακοπροαίρετος) να αντιτείνει ότι «λαμαρίνες είναι και φτιάχνονται» θέτω και το τελευταίο και κρισιμότερο ερώτημα: οι διερχόμενοι πεζοί και κυρίως τα μάτια αυτών κινδυνεύουν από την ανεξέλεγκτη εργασία του χορτοκοπτικού που διασπείρει χαλίκια με ασύλληπτη ταχύτητα και ορμή προς κάθε κατεύθυνση και σε ακτίνα έως και είκοσι μέτρα;

Το κείμενο αυτό έχει αναρτηθεί στον προσωπικό λογαριασμό του Σωτήρη Ροϊνού στο facebook και αναδημοσιεύεται ως ενδιαφέρον και άξιον λόγου και προβληματισμού.