Γράφει ο Βασίλης Βλαχάκος

Σ’ αυτούς που πήγαν άδικα στον Άδη
δυο λόγια για να σβήσει η ντροπή
μία αχτίδα στης λήθης το σκοτάδι
μία φωνή στης μνήμης τη σιωπή
τρισάγιο και φόρος τιμής σημάδι.

Άγριο φονικό με μίσος και με πάθος
σε τάφο ερημικό και ομαδικό
τραγικό του εμφύλιου το λάθος
και όχι, δυστυχώς, μοναδικό
στης ιστορίας το απύθμενο το βάθος.

Η ιδεοληψία και η διχόνοια
ο φανατισμός και ο εγωισμός
«εν ψυχρώ» σκοτώνουν την ομόνοια
και η πράξη θεωρείται ηρωισμός...
(το χέρι της ας βάλει η Θεία Πρόνοια.)

Κόκκινη κηλίδα δάκρυ στο χορτάρι
μαύρη σελίδα με αίμα η γραφή
η σημαία φωνάζει απ’ το κοντάρι
κανείς απ’ τη διχόνοια ξανά να μην ταφεί
τα παιδιά μου ας μου κάνουνε τη χάρη!

Στην επέτειο πιασμένοι χέρι-χέρι
ας έρθουν «δεξιοί» κι «αριστεροί»
κ’ οι δυο, χωρίς τουφέκι και μαχαίρι
η ημέρα που δυστυχώς καθυστερεί
καλώς να ’ρθει και ντάλα μεσημέρι.

Αρκεί από τους «μεν» μία συγγνώμη
οι «δε» να μη ρωτήσουνε «γιατί»
να δώσουνε τα χέρια και μια γνώμη
να έχουν στο εξής και δυνατοί
να ζήσουν όπως ορίζουνε οι νόμοι.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr