Σχολιάζοντας την επικαιρότητα που θα έλεγε και ο Ζάχος Χατζηφωτίου… δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι θεωρούν αντίπαλους τον Πέτρο και τον Βαγγέλη. Μέσα σε ένα ρευστό τοπίο όλα μπορεί να συμβούν. Aκόμα και να είναι υποψήφια για τον ιστορικό Δήμο σημαίνον στέλεχος του πάλαι ποτέ ΠαΣοΚ αλλά στηριζόμενο κυρίως από σημαίνοντα στελέχη της Ν.Δ. Βλέπετε η Ν.Δ. ψάχνει στέγη μετά την έξωση της από την λεωφόρο και δεν αποκλείεται να την βρούμε να κουρνιάζει (πολεοδομικά) ακόμα και δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε καμία βέβαια περίπτωση αυτοδύναμη, αφού ο Αλέξης με μία ακόμα «ευγενίδειο» γκάφα του και τον Καραμανλή πικραίνει και τον Κυριάκο γλυκαίνει.

Η αυτοδυναμία της Ν.Δ. εξαρτάται βέβαια και από τον Καραμανλή αλλά κυρίως απο την υπόθεση Ζίμενς… (προσοχή στους αναγραμματισμούς). Tελικά να δείτε που η μόνη ευνοημένη από τις εξελίξεις, στη Λακωνία, μπορεί να είναι η αλυσίδα Dia%, που μας δένει κι ενώ οι άλλοι θα σφάζονται για πάσης τάξεως και μισθού έδρανα αυτή θα διεκδικήσει «ανανεωμένη» την Αντιπεριφέρεια. Ούτε αυτή έχει να χωρίσει κάτι είτε με τους υποψήφιους βουλευτές είτε με τους υποψήφιους δημάρχους… Άλλωστε στη Λακωνία δεν συμβαίνουν συχνά αλλαγές τύπου «πρώτη φορά αριστερά»… για να φοβάται κάποιον αντίστοιχο αιφνιδιασμό στην Περιφέρεια.

Εκτός και αν - στην ιστορική πόλη - οι μνηστήρες για το Δήμο είναι τόσοι που δώσουν και πάλι στον αριστερό υποψήφιο την ευκαιρία να φθάσει - αυτή τη φορά πρώτος - στο νήμα ενός αγώνα που δήλωσε ήδη ότι θα είναι παρών. Άραγε γιατί χρειάστηκε να το δηλώσει..; Παρών αλλά λιγότερο αριστερός βέβαια από πριν και περισσότερο σοφός… Εκτός και αν το θέμα των απορριμμάτων έχει τέτοια «δυσοσμία» που εκτρέψει κάθε πολιτική αντιπαράθεση σε άνισους ή ακατανόητους αγώνες! Πάντως σε αυτές τις εκλογές ο υποψήφιος για δήμαρχος δεν θα χρειαστεί «σκηνοθεσία» αλλά επικοινωνία με τους πολίτες που είναι προβληματισμένοι και ιδίως με τους νέους δημότες που είναι απογοητευμένοι. Και αν πράγματι είναι λίγο σοφότερος θα πρέπει αντί να πεζοδρομήσει, να ασφαλτοστρώσει όλους τους δρόμους της πόλης…

Λέω για επικοινωνία. Δεν εννοώ αυτή που γνωματεύει ως επικοινωνία η παιδιατρική επιστήμη… Εννοώ αυτή που πρέπει να έχουν όλοι όσοι θελήσουν να είναι υποψήφιοι. Δυστυχώς όμως η επικοινωνία και η αμεσότητα δεν είναι (ανέκαθεν) χαρακτηριστικό των αυτοδιοικητικών στον ιστορικό δήμο αφού δεν κατορθώνουν να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες των θεσμών και των δράσεων που έχουν στη διάθεσή τους. Αρέσκονται σε ανούσιες φανφάρες και αυτές γιαλαντζί (ή αν θέλετε με σπορέλαιο… όχι ελαιόλαδο) και αφήνουν την κρίσιμη μάζα πολιτών εκτός του ενδιαφέροντος τους…

Ευτυχώς που υπάρχουν οι εθελοντές και κάποιοι σύλλογοι που πασχίζουν για την ανάταση πνεύματος, ψυχής και καρδιάς… Ο εθελοντής σηκώνει τα μανίκια, δεν τραβά τις τιράντες του… Εθελοντές που κάποιοι τους παρεξηγούν και τους «ξεβγάζουν» με ένα μπισκοτάκι και μια πορτοκαλάδα... Είναι «αιμοδότες» αλλά όχι κι έτσι… Μπισκοτάκι… Είναι τραγικό το 2017 αυτοί που χαράζουν το μέλλον να έχουν φοβίες και αναστολές που κρατούν τον τόπο στάσιμο. Είναι επικίνδυνο δε να διεκδικούν τα ηνία της πόλης άνθρωποι που ήταν ώριμοι (δε λέω) γι’ αυτό το 1997, δηλαδή 20 χρόνια πριν, και θέλουν να βρίσκονται στα πράγματα μέχρι το 2024.

Έλεος! Είναι τραγικό τα εκθέματα να θέλουν να δημιουργήσουν το Μουσείο τους…

Έλεος ακόμα και για τη στασιμότητα που δείχνει η κοινωνία αλλά και η αγορά. Η δεύτερη μάλιστα όταν σοκάρεται από τον δάκο είναι για κλάματα.

Έλεος γιατί ενώ το ξέρουμε, απλά το περιμένουμε, να πνιγούμε κάθε χρόνο από τον Ευρώτα και να καούμε κάθε καλοκαίρι στη Μάνη.

Έλεος γιατί τόσες επενδύσεις στον τουρισμό ωφελούν για να «διοριστούν» σε αυτές άσχετοι και ακατάλληλοι «πελάτες» πολιτικών και αυτοδιοικητικών γραφείων...

Έλεος γιατί όλο και λιγότεροι πονούν για αυτόν τον τόπο και όλο και περισσότεροι τον πληγώνουν… Τ

ι Λαός είμαστε; Με το «λ» μικρό. Αλλά πώς να αντιδράσει ο Λαός όταν δεν αντιδρά η γειτονιά. Ποιά γειτονιά; Όχι αυτή που «ράβει και ξηλώνει» ο κομμουνιστής θεωρητικός που όταν τον βάλεις σε δίλλημα των πράξεων χάνει τα λόγια που τόσο ακράτητα έλεγε… Ούτε αυτή τη γειτονιά που «εξυπηρετεί» ο δεξιός κουμανταδόρος... Ούτε φυσικά και αυτή τη γειτονιά που ζαλίζει και «ξεσηκώνει» ο «προοδευτικός» καιροσκόπος. Μιλάω για τη γειτονιά που ξέρει ανά πάσα ώρα ποιός πεινάει, ποιός πονάει, ποιός αντέχει, ποιός δεν έχει, ποιός πιστεύει, ποιός νηστεύει, ποιός αξίζει, ποιος δακρύζει. Τη γειτονία της αλήθειας, της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της προσφοράς, του αγώνα, την καθημερινότητας και της διεκδίκησης. Τη γειτονιά της συνεννόησης και όχι της συνέλευσης... Σ’ αυτή τη γειτονιά, σ’ αυτή τη γειτονιά, σ’ αυτή τη γειτονιά, αχ και βράδυ και πρωί, μας πρόδωσαν για μια μπουκιά ψωμί… Για μια εποχική υπερηφάνεια, για μια ελπίδα με ημερομηνία λήξεως… Σ’ αυτή τη γειτονιά δίνουν εξετάσεις μικροί και μεγάλοι.

Σπρώχνω εγώ το κάδο στην πόρτα σου. Δεν σηκώνω τα μάτια να δω τα λουλούδια σου. Δεν σου λέω καλημέρα. Όταν χάνεσαι δεν σε ψάχνω. Όταν ψήνεις δεν σε κερνάω το κρασί… Γειτονιά είναι αυτή ή μνημόνιο συνύπαρξης. Δεν υπάρχει... Αυτό το χάρισμα ο Λαός δεν τόχει… Λογιστικές αλήθειες και πολιτισμικές υποκρισίες μας κρατούν μέσα στα γρανάζια σακατεμένους και τελικά «νεκρούς».

Αγαπάς την κοινωνία; Απόδειξη! Σου χαρίζω 1.000€ αν αμέσως τώρα μου διατυπώσεις το ρεαλιστικό όραμά σου για την γειτονιά, την πόλη, τη χώρα σου…. Μπορείς; Τα χίλια € δικά σου… Κι όμως αν σου έταζα 1.000 τραγούδια θα με έπαιρνες για τρελό. Πιο τρελό και από αυτόν που όταν έλεγε ότι θα μαζεύουν τις ελιές μας μαύροι δούλοι και όχι Έλληνες τον παίρναμε στο κυνήγι. Πιο τρελό και απ’ αυτόν που έλεγε ότι η πόλη θέλει πάρκιν και μάλιστα υπόγειο. Πόσες όμως υπόγειες διαδρομές μπορεί να αντέξει αυτή η πόλη. Στοές που ξεκινούν από θεμέλια και καταλήγουν πού; Για ποιό λόγο; Ποιός έχει λόγο να κρύβεται ακόμη; Λαβύρινθοι αναξιότητας και σκότους. Δαιδαλώδεις διαδρομές χαρτογραφημένες τις ώρες που αυτός ο λαός δοκιμαζόταν και δοκιμάζεται. Ανίκανες και ανύπαρκτες. Υπαρκτές μόνον ως φαντάσματα που στοιχειώνουν την πόλη. Το ανύπαρκτο που θέλει να είναι πανίσχυρο. «Διαδρομές» που εγκλωβίζουν τους νέους και δημιουργικούς ανθρώπους.

Μην σε ξενίζει η γραφή. Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Μικρός δεν είμαι σίγουρα… Άλλη ήταν η μικρή. Μια μικρή, με αντίδωρο στο χέρι, φώναζε για να θυμίσει ότι η ζητιανιά δεν είναι χειρότερη αμαρτία από το εμπόριο ναρκωτικών… Φώναζε για το αυτονόητο αλλά την κάλυπταν οι 10 ήχοι της Κυριακάτικης καμπάνας…

Για ποιόν άραγε κτυπά η καμπάνα; Για τον χρόνο που δεν γεννά τίποτα και δεν αλλάζει τίποτα... Ακόμα και τα νερά του Ευρώτα δεν κυλούν γόνιμα. Είτε λιμνάζουν είτε σαρώνουν… Και ο αέρας επιτέλους τη φέρνει σε αυτόν τον τόπο; Μόνο τοξίνες της Μεγάλης Πόλης; Άρα για ποιόν κτυπά η καμπάνα όταν αυτός, ο ποιός, δεν ακούει. Τυφλός στα αυτιά. Τυφλός στα μάτια. Ταξιδεύει μόνο σωματικά στις συνθετικές ασφάλτινες αρτηρίες και δεν βλέπει, ο τυφλός, ότι μέσα σε 15 λεπτά περνά δίπλα του όλη η ιστορία του τόπου του.

Δεν ήταν οι αρχαιολόγοι αλλά οι μπουλντοζιέρηδες οι «ανασκαφείς» ιερών χιλιομέτρων. Αμφότεροι βέβαια και νεκροθάφτες. Λακεδαιμόνιοι, Δωριείς, Σπαρτιάτες, Λάκωνες… «θαμμένοι» με τόνους αμμοχάλικο που απλόχερα άφησαν πάνω από ιερά και όσια τα σύγχρονα «κοράκια». Ούτε καν χώμα από την ίδια γή. Και ο Λαός; Μεγαλύτερη η έγνοια για να μην μπει το νερό της βροχής στην αυλή του παρά να αποκαλυφθεί το ανάκτορο του Μενέλαου… Μεγέθη έ; «Αυτός ο άνθρωπος αυτός» είναι σκυφτός από τη φύση του… «Και περπατάει πάντα σκυφτός…» Γι αυτό και δεν μπορεί να δει πιο πέρα, πιο πάνω. Ούτε το ξέφωτο από τη στοά, ούτε τα λουλούδια σου στο μπαλκόνι, ούτε τα άστρα που παρατηρούν οι εθελοντές…

Από πού ξεκίνησα όμως και που έφτασα, σε ένα λεπτό μέσα, όπως ο Ζάχος Χατζηφωτίου…

Καληνύχτα σας!

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr