Γράφει ο Παναγιώτης Τζουνάκος

Το να ανασύρονται αποφάσεις και πρακτικές από το πρόσφατο παρελθόν δεν είναι επιλήψιμο, από τη στιγμή που αληθινά, αμερόληπτα και αντικειμενικά παρουσιάζονται. Η αναδρομή είναι αναγκαία, προκειμένου να συμβάλλει στη διόρθωση των μεγάλων ανισοτήτων, που αδιάντροπα επικρατούσαν και επικρατούν ακόμη στην Ελληνική κοινωνία.

Η διαχείριση των αποδοχών των υπαλλήλων του κράτους είναι σημαντικός παράγοντας ισοπολιτείας, αξιοκρατίας και δικαιοσύνης, γι’ αυτό ο καθένας πρέπει να αμείβεται ανάλογα με τα προσόντα του, τα οποία βέβαια έχουν εφαρμογή στη δουλειά του. Η επιδοματική πολιτική, παλιά συνταγή, βασική αρχή των εκάστοτε Κυβερνόντων είχε επικρατήσει απόλυτα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν τεράστιες διαφορές στις συνολικές απολαβές των υπαλλήλων, όχι μόνο με διαφορετικά, αλλά και με τα ίδια προσόντα.

Τα τελευταία σαράντα χρόνια, από τη μεταπολίτευση και μετά δομήθηκε ένα κράτος πάνω στην αδιαφάνεια, την αναξιοκρατία και την ανισοκατανομή των αποδοχών. Τα προσόντα παραμερίστηκαν, οι αξίες και οι ικανότητες υποσκελίστηκαν και τα πτυχία υποβιβάστηκαν. Έτσι, κάτοχοι πανεπιστημιακών τίτλων με μεταπτυχιακά και ξένες γλώσσες δηλ. με πιστοποιημένα προσόντα είχαν αρκετά μικρότερες απολαβές από άλλους που εργάζονταν σε διαφορετικές υπηρεσίες του κράτους, αλλά και από εργαζόμενους στις δημόσιες επιχειρήσεις, οργανισμούς και κρατικές τράπεζες με απολυτήριο Λυκείου ή ακόμη και του Δημοτικού σχολείου. Δεν θα σταθώ στην ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, κάτι που είναι προφανές. Μπορώ όμως να εκτιμήσω τις παρενέργειες από τις τεράστιες ανισότητες που συνειδητά επέβαλαν οι πολιτικοί άρχοντες που για πολλά χρόνια διαιώνιζαν μια ανισόρροπη και αλλοπρόσαλλη λογική μισθών και συντάξεων.

Το πολιτικό σύστημα εξέθρεψε και συντήρησε φαινόμενα αδικίας πάνω στα οποία στηριζόταν και όταν εγκαλείτο να πάρει θέση, αντί να γεφυρώνει τα χάσματα μεταξύ των πολιτών, άνοιγε ολοένα και περισσότερο την ψαλίδα.

Ας δεχθούμε ότι το ύψος των αποδοχών και το πλήθος των εργαζομένων ήταν συνάρτηση της παραγωγικότητας της εργασίας στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς κοινής ωφέλειας. Ήταν τόσο μεγάλη η απόδοση των οργανισμών αυτών και τόσο δύσκολη η εξεύρεση προσωπικού, ώστε οι νεοπροσλαμβανόμενοι ημέτεροι της κάθε φορά κυβερνητικής πλειοψηφίας που κάθονταν δυο-δυο στο ίδιο γραφείο να έχουν αρκετά υψηλότερες αποδοχές από άλλες κατηγορίες υπαλλήλων με ίδια ή με περισσότερα τυπικά προσόντα; Η πραγματικότητα δεν το επιβεβαιώνει. Προφανώς και δεν προσάπτεται κατηγορία σ’ αυτούς που ζητούσαν εργασία. Αναγκάζονταν να ακολουθήσουν το πέρασμα από τα πολιτικά και κομματικά κατασκευάσματα της σύγχρονης αστικής νομενκλατούρας προκειμένου να εργαστούν. Το μεγάλο κατηγορώ στρέφεται κατ’ ευθείαν στους πολιτικούς υποστηρικτές και προστάτες του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που μπροστά στην απαίτηση και την ανάγκη για εργασία είχαν ανοίξει την πίσω πόρτα της αναξιοκρατίας, της αδιαφάνειας και της υποτέλειας.

Οι τεράστιες αποκλίσεις στους μισθούς, αλλά και στα εφάπαξ, που δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα πρέπει να εξαλειφθούν. Όλοι στη χώρα σε όποια υπηρεσία και να εργάζονται και αμείβονται από τον κρατικό κορβανά έχοντας τα ίδια προσόντα πρέπει να τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης και η κλίμακα των αμοιβών να ακολουθεί αυτή των προσόντων. Οι ειδικές συνθήκες εργασίας δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιδόματα, αλλά με τη μείωση του χρόνου της εργασίας. Δεν μπορεί να σταθεί και πολύ περισσότερο να αναπτυχθεί και να ευημερήσει μια κοινωνία στηριγμένη σε μονομερείς εύνοιες και έλλειψη αντικειμενικότητας. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εξισώνει την εκπαίδευση και τη μάθηση με την ανεπάρκεια και την αμάθεια, τον αγώνα και την αγωνία με την αδράνεια και τη στασιμότητα και να διασύρει προσπάθειες χρόνων, ικανότητες και επιστημονικές γνώσεις. Η ισοπέδωση και η ανισοκατανομή προσβάλλουν την κοινωνία των αξιών που πρέπει να διέπουν μια ευνομούμενη πολιτεία. Οι αποστροφές, οι απορρίψεις και οι αντιδράσεις θα είναι μόνιμο φαινόμενο απόλυτα δικαιολογημένο. Το σημερινό κατάντημα είναι και αποτέλεσμα των εσωτερικών ανισοτήτων, σκοπιμοτήτων και επιλεκτικών πολιτικών επιδιώξεων.

Τώρα που φαίνεται – μέλλει να το δούμε – ότι δομείται, έστω και αναγκαστικά, ένα νέο κράτος – ας το ελπίσουμε – πρέπει να μπουν κανόνες αξιοκρατίας και να εξαφανιστούν μεροληπτικές νοοτροπίες, συμπεριφορές και πρακτικές μαζί με το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Άλλως, θα προκύψουν τα ίδια και χειρότερα αν οι προηγούμενοι συντελεστές και εκφραστές του δεν παραμεριστούν, δεν απομακρυνθούν, δεν ενταφιαστούν.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr