Με μια βαρκούλα, φεύγεις και γυρίζεις.
στη γη των μανιατών αρμενίζεις
και σε κερδίζει δάσος κρεμαστό.
Σκέπασε αλμύρα τη γυμνή ματιά σου,
πήρα απ’ τους Θεούς γλυκό νερό,
και πριν προλάβω τρείς να τα’ αρνηθώ
έσταξε μες τη γη γαλάζιο χρώμα ελληνικό.


ΓΥΘΕΙΟ. To λένε και Γή Θεών… Υπερβολή; Εξαρτάται και από τη διάθεση. Η φωτογραφία έχει πάντα ένα μειονέκτημα. Δεν νιώθεις τα αρώματα της φύσης και τον αέρα της.
Χειμωνιάτικο κοντομεσήμερο στο Γύθειο. Κάτι έχει αλλάξει. Πολλά έχουν αλλάξει και αλλάζουν. Έννοιες άγνωστες για την περιοχή!
Ο δρόμος μας τραβά μαγικά στη ράχη της πόλης. Ψηλά, εκεί που σμίγει η αύρα της θάλασσας με του δάσους το θρόισμα.
Απίστευτη ομορφιά! Απίθανή θέα! Αίσθηση ελευθερίας! Συναισθήματα που δεν (μας) είχαν ξαναγεννηθεί στο Γύθειο…

Κοιτάς ανατολικά και βλέπεις το «κέντρο» της Λακωνίας. Κοιτάς δυτικά και νιώθεις της Μάνης την σταλαγματιά. Κοιτάς μπροστά και λες ότι είναι γειτόνισα σου η Επίδαυρος…
Ο αέρας στροβιλίζει στα έλατα σαν να 'ναι κατάρτια των παλιών καϊκιών που στόλιζαν και τάιζαν το λιμάνι.

Ξεχνιέσαι στο απέραντο και βλέπεις χέρι – χέρι τον Πάρη με την Ελένη. Νιώθεις κουρσάρους να παραμονεύουν ανοικτά. Το βλέμμα σου συναντιέται με των ναυτικών που έρχονται και γαντζώνουν τα μάτια στην κορυφή της Κρανάης…

Γύθειο! Η άλλη όψη! "Το θαλασσί της θάλασσας κι όλο το μπλέ του χάρτη" μπροστά σου...

Ένας δρόμος ήταν αρκετός για την αποκάλυψη.
Περίπατος στον Ακούμαρο. Βόλτα στο δάσος. Αγνάντιο της φύσης. Προστασία και πολιτισμός.
Άλλη διάσταση. Τρίτη διάσταση έδειξε το, έτσι κι αλλιώς όμορφο, επίνειο. Λιμάνι αύριο της καλής ελπίδας!

[Οι φωτογραφίες είναι ερασιτεχνικές. Το ίδιο και οι γραμμένες σκέψεις. Στείλε κι εσύ του τόπου σου την ομορφιά και τη στιγμή]