Γράφει ο Βαγγέλης Μητράκος

Γιορτές που 'ναι τούτες τις μέρες , ας θυμηθούμε τους παλιούς παπάδες των χωριών μας , αυτούς που ήταν ΚΑΙ ξωμάχοι ΚΑΙ λειτουργοί , που άφηναν το αλέτρι για να πιάσουν με τα ροζιασμένα χέρια τους τα Άγια και μετά άφηναν τα Άγια για να ξαναπιάσουν το αλέτρι , τους παλιούς παπάδες των χωριών μας με τις μεγάλες ευλογημένες οικογένειες , που δεν ήξεραν κοσμικά γράμματα ήξεραν όμως απ' έξω τα γράμματα της καρδιάς και του Θεού τα θελήματα , που ήταν σάρκα από τη σάρκα των ανθρώπων του χωριού , κοντά στη χαρά και στη λύπη του συνανθρώπου, του «πλησίον» , πρώτοι στο χορό στο πανηγύρι , με δική τους καρέκλα στο τραπέζι του καφενέ , αληθείς "νήπιοι του Ευαγγελίου" , καλοί Σαμαρείτες , γέροντες αγαθοί , λειτουργοί που αξιώνονταν να «βλέπουν» στα Άγια των Αγίων τον Θεό και να συνομιλούν μαζί Του γι’ αυτά που πονούσαν τους ανθρώπους , γι' αυτά που ήθελαν γιατρειά και παρηγόρια , παπάδες που αποθεώθηκαν από την πένα του κοσμοκαλόγερου των Ελληνικών Γραμμάτων , του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη , και αξιώθηκαν μια θέση στην καρδιά μας .

(Φωτογραφία atcorfu.com - Γεμενό Κορινθίας, οικογένεια παπά το 1913)

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr