Γράφει ο Ηλίας Μπόνος

O Πέτρος Τατούλης, από το βήμα της επικοινωνίας, ξεπέρασε το πρόσφατο παρελθόν και σέρβιρε «εκλογές». Με στέρεη την πεποίθηση ότι ο πολίτης έχει ασθενή μνήμη «κάλυψε» ίσως το πιο αμαρτωλό έργο όλων των εποχών στη Λακωνία, με εξαγγελίες για μια Λακωνία που θα γίνει αγνώριστη. Γιατί όχι! Πολιτικός, ιατρός - θεραπευτής της κατασταλτικής και όχι την προληπτικής ιατρικής. Τα εγκαίνια δεν είναι η ώρα της αυτοκριτικής και της απόδοσης δικαιοσύνης αλλά η αφετηρία για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Βλέπε Τσίπρα στην Καλαμάτα.

Είπε ο Περιφερειάρχης στα εγκαίνια του δρόμου «Σκούρα – Πυρί»: «Είναι ιδιαίτερη η χαρά μου γιατί αυτό που συναποφασίσαμε στις εκλογές του 2010 υλοποιείται… Έχει μεγάλη σημασία στην πολιτική θεσμική λειτουργία αυτά που λες στους πολίτες να πραγματώνονται, γιατί είναι σύνηθες το φαινόμενο άλλες υποσχέσεις να δίνεις προεκλογικά και άλλες να είναι οι πράξεις μετεκλογικά. Το μεγάλο στοίχημα είναι η συνέπεια του προεκλογικού λόγου με τις μετεκλογικές πράξεις».

Φαίνεται ότι ο έχων «το μαχαίρι και το πεπόνι» μπορεί να ορίζει όχι μόνο τα έργα αλλά και τις χρονικές περιόδους που κάθε τόπος και κάθε κοινωνία θα αναπτυχθεί. Η Λακωνία έχει καθυστερήσει τραγικά και οι αμέλειες, διαχρονικά, είναι ολοφάνερες. Απλά, σήμερα, η όποια κινητικότητα παρατηρείται διευκολύνει, σχεδόν, το σύνολο των αιρετών να βαυκαλίζεται ότι «κάτι γίνεται…» σε σχέση με την κρίση που υπάρχει. Λησμονεί όμως ότι έχει μεγάλη σημασία στη πολιτική θεσμική λειτουργία και σε εποχές ρευστές και ύποπτες πρώτα απ’ όλα να προλαμβάνει και να θωρακίζει το συμφέρον του πολίτη από επίορκους και απατεώνες… Δεν χρειάζεται να ονοματίσει τους επερχόμενους. Ας καταδικάσει τους απερχόμενους.

Είπε ακόμα ο Πέτρος Τατούλης: «Σε αυτό το δυσμενές περιβάλλον καταφέρνουμε να αντλούμε πόρους και να υλοποιούμε υποδομές που αποδίδουμε στους πολίτες, γιατί έχουμε σχέδιο, εργαζόμαστε σκληρά και έχουμε μαζί μας τους πολίτες».
Είναι αλήθεια ότι το περιβάλλον - που το πολιτικό σύστημα διαμόρφωσε - είναι δυσμενές. Ο κ. Τατούλης και πλήθος συνεργατών του υπηρέτησαν (είτε εκούσια είτε ακούσια) το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα είτε από θέση είτε από αντίθεση… Οι πολίτες, που εκτιμά ότι είναι μαζί τους, είναι οι συνυπεύθυνοι γιατί δεν μπορούν να ταυτίσουν στην υπάκουη κρίση τους και την ασθενή μνήμη τους:
- την απάτη σε βάρος τους με την πράξη του απατεώνα
- τη ζημιά στις πλάτες τους με το κέρδος του δράστη.
- τη άρρηκτη σχέση έργου / χρόνου / ανάπτυξης / οφέλους

Ο λόγος μας, βέβαια, για τον εργολάβο που «τα πήρε κι έφυγε» χωρίς να κάνει το έργο «Σκούρα - Πυρί» με τις «ευλογίες» και τις «ευχές» (τουλάχιστον) του Κράτους και της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης. Δηλαδή όλων εκείνων που - με αυτόν τον τρόπο - επέτρεψαν και επιτρέπουν την παρακμή που, σήμερα, με τη σειρά της διαμορφώνει το δυσμενές περιβάλλον - άλλοθι - που περιγράφει ο, κατά τα άλλα, καλοπροαίρετος και αγωνιών Περιφερειάρχης Πελοποννήσου.

Συνεχίζει ο Πέτρος Τατούλης από του βήματος των εγκαινίων: «Αναλάβαμε ένα πολύ δύσκολο έργο, όπως άλλωστε συνέβη και με την παράκαμψη των Βουτιάνων, και πετύχαμε την ολοκληρωμένη υλοποίησή του, γιατί συνεχίζουμε να πιστεύουμε στις δυνάμεις μας και όχι δε μεσσίες που θα λύσουν με μαγικό τρόπο τα προβλήματα… Είμαστε επίσης υπερήφανοι γιατί τα έργα είναι δικά μας, γιατί εμείς τα δουλέψαμε σκληρά και τα πετύχαμε. Δεν τα δούλεψε κάποιος άλλος για εμάς και δεν καλλιεργούμε την ψευδαίσθηση που επικρατεί ότι επειδή εμείς τα εγκαινιάζουμε, εμείς τα φτιάξαμε. Απορρίπτουμε επίσης τις πρακτικές αυτές καθώς υπακούουν μόνο σε μια εφήμερη επικοινωνιακή προσέγγιση με τους πολίτες».

Η ευθύνη για τα έργα ανήκει στους αιρετούς. Η ευθύνη… Η αξία της υποδομής και η προστιθέμενη αξία (πρέπει να) διαχέεται και (πρέπει να) ανήκει στους πολίτες. Αν είναι αναγκαίο, λόγω της αναμενόμενης εκλογικής αναμέτρησης, να αναδειχθούν οι παρένθετοι, στην πατρότητα ή την μητρότητα… των έργων αυτών, αυτό ίσως επιτρέπεται αρκεί να μην αφορά έργα στιγματισμένα και αμαρτωλά… Σε κάθε περίπτωση όποιος και αν οικειοποιείται έργα δεν μπορεί να καθιστά δικές του και τις «ημέρες». Και συγκεκριμένα τις χαμένες ημέρες στην ανάπτυξη και την πρόοδο. Οι ημέρες είναι του λαού. Του λαού αυτού που καθορίζει τους όρους: δικαίωμα, πρόοδος και ευημερία, με αρχές και αξίες που δεν τις υπαγορεύει το «πολιτικό σύστημα». Και ο χρόνος είναι αξία με ιστορική αλλά και οικονομική διάσταση…

Συνέχισε ο κ. Τατούλης ενώπιον της κόκκινης κορδέλλας: «Τα πέντε αυτά χρόνια έχουμε εξασφαλίσει πάνω από 30 εκατομμύρια ευρώ και έχουμε κάνει παρεμβάσεις σε όλο το οδικό δίκτυο της Λακωνίας. Έχουμε επίσης εξασφαλίσει τους πόρους για την αποκατάσταση των βλαβών από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες στη Νότια Λακωνία και τη Νεάπολη… Το σχέδιό μας για τη Λακωνία από εδώ και πέρα έχει βασικές προτεραιότητες το δρόμο Σπάρτη - Γύθειο, το δρόμο Σκάλα - Βλαχιώτη και το Μουσείο Σπάρτης, το οποίο εμφανίζει μεν σημαντικές δυσκολίες, είμαι ωστόσο αισιόδοξος ότι θα βρούμε τις λύσεις που απαιτούνται για να αποκτήσει η Σπάρτη το μουσείο που της αξίζει».

Δεν αμφισβητούνται τα σχέδια και τα έργα. Υπάρχει όμως ένσταση για το «κόστος» τους σε χρόνο και στο περιβάλλον. Αν ισχυριστεί κάποιος ότι η Περιφέρεια κάνει το καλύτερο δυνατό, προφανώς δεν έχει αντιληφθεί ότι ακόμα και αυτό δεν φθάνει. Δεν αρκεί το τι μπορεί αλλά το τι έχουμε ανάγκη. Από την ημέρα της προεκλογικής συμφωνίας Τατούλη - Λαού έχουν αλλάξει δραματικά τα δεδομένα. Είναι λάθος να εκλαμβάνουν κάποιοι (δυστυχώς αρκετοί) την αντοχή ως ανοχή. Διότι η αντοχή της Λακωνίας δεν οφείλεται στην όποια επίκτητη ανάπτυξη και στην υποστήριξη των κάθε λογής ευρημάτων της Διοίκησης στη «νέα εποχή». Οφείλεται στην πρωτογενή παραγωγή πλούτου και στο μόχθο των Λακώνων οι οποίοι, μόνοι, χωρίς βασικές υποδομές, με κακό σχεδιασμό στην διαχείριση των υδάτινων πόρων, στην προστασία της παραγωγής τους και στη διακίνηση της, συνεχίζουν και παράγουν κοιτώντας τον ουρανό… Η αντοχή όμως αυτή εξαντλείται…

Τέλος ο κ. Τατούλης αναφερόμενος στο έργο «Σκούρα - Πυρί» καυτηρίασε το ιδιαίτερα υποκριτικό και όψιμο ενδιαφέρον ορισμένων, οι οποίοι όταν μπορούσαν δεν έκαναν τίποτα και τώρα εμφανίζονται ως εισαγγελείς απλά και μόνο για να δηλώσουν την ύπαρξή τους.

Είναι αλήθεια. Η Ελλάδα βρίθει «εισαγγελέων» και «δικαστών». Τα MME, η Bουλή και η Αυτοδιοίκηση «εκτρέφουν» πολλούς από αυτούς…

Όμως ας απαντήσουμε αν μπορούμε: Πόσοι πραγματικοί Εισαγγελείς χρειάζονται άραγε για να εγκλωβίσουν έναν εργολάβο που προσποιείται (εξαπατά) ότι εκτέλεσε έργο, με τη σφραγίδα και την υπογραφή της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης, πληρώνεται (κλέβει) για αυτό το έργο φάντασμα, εξαφανίζεται (την κοπανάει), ο τόπος μένει (καταδικάζεται) χωρίς έργο υποδομής, αλλά με πρόστιμα (ποινή) που επιβάλει η Ε.Ε., χρεωμένος (καταλογισμένα) και αποκομμένος (χωρίς δρόμο), ενώ η Περιφέρεια όχι μόνο δεν «τιμωρεί» αλλά ανέχεται προκλητικά όσους διευκόλυναν τον απατεώνα και καταδικάζει, έτσι κι αλλιώς, τη κοινωνία στην πολυετή καθυστέρηση;

Πόσοι αληθινοί εισαγγελείς χρειάζονται για να υποκαταστήσουν τη Διοίκηση;

Δυστυχώς ούτε την ύστατη ώρα, δηλαδή στις 23/12/16, δεν αποδόθηκε το δίκαιο σε μια εξαπατημένη κοινωνία και σε έναν προδομένο τόπο. Ούτε μια λέξη δίκαιη… Σαν να μην συνέβη τίποτα και ποτέ! Αυτό το «πρόσωπο» δεν είναι αυθεντικό.

Αντ’ αυτού, καλοπροαίρετος αιρετός στα εγκαίνια του «Σκούρα - Πυρί» δανείστηκε ρήση του Δημοσθένη στον Ολυνθιακό Α΄ : «Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται». Προφανώς εννοούσε το λαϊκότερον «Τα στερνά τιμούν τα πρώτα…;»
Είναι αλήθεια ότι «το να βρίσκει και να λέει κανείς τα σφάλματα των άλλων είναι ίσως εύκολο και δυνατό στον καθένα… Το να υποδείξει όμως τη σωστή σε κάθε περίσταση λύση, τούτο είναι έργο μόνο σοφού συμβούλου» έλεγε ο Δημοσθένης.

Υπήρξε έστω κι ένας «σοφός σύμβουλος» να αφυπνίσει τον Ηγεμόνα και τον Εισαγγελέα στην περίπτωση του αμαρτωλού (και όχι του μετανοημένου) «Σκούρα - Πυρί»; Υπήρξε ένας..;
Γι’ αυτό, λοιπόν, αποφεύγοντας προσεκτικά το ορμητικό δόγμα της πλειοψηφίας των σύγχρονων αιρετών «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» θα δανειστούμε ρήσεις του Δημοσθένη για να κλείσουμε τη βασανιστική - τουλάχιστον για εμάς - παρέμβαση:

«Δεν μπορεί να σταθεί η εξουσία, όταν στηρίζεται στην αδικία, στην επιορκία και στην προδοσία. Δεν υπάρχει ευκολότερο πράγμα από το να ξεγελάει κανείς τον εαυτό του. Γιατί ό,τι επιθυμούμε, πρόθυμα και το πιστεύουμε. Η πραγματικότητα, όμως, πολλές φορές είναι διαφορετική. Η επιτυχία πολλές φορές κρύβει και σκεπάζει τις κακές πράξεις των ανθρώπων. Όσο πιο ικανός είναι ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερο είναι επικίνδυνος στην κοινωνία, αν κάνει κακή χρήση της ικανότητάς του…».

Ευχόμαστε το έργο «Σκούρα - Πυρί», έργο που για χρόνια επέφερε στον τόπο ανασφάλεια, υστέρηση και αδικία να αποφέρει τελικά ευημερία και ευτυχία στους Λάκωνες πολίτες. Ας το καταγράψουμε όχι ως επιτυχία αλλά ως «πάθημα» που, αν δεν έχει γίνει, πρέπει να μας γίνει, μάθημα.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr