Γράφει ο Ηλίας Μπόνος

Οι περισσότεροι Λάκωνες γνωρίζουν τη δράση του Λεωνίδα Γρηγοράκου, ως πολιτικού και ως γιατρού.
Είναι αρκετά τα χρόνια που ανέλαβε τον ρόλο που επιφυλάσσει, συνήθως, ο λαός στους βουλευτές που εκλέγει…

Η διαδρομή του Λεωνίδα Γρηγοράκου είχε έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Το πολιτικό του εκτόπισμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον χώρο της Υγείας. Όχι μόνον γιατί είναι γιατρός αλλά γιατί ο λαός τον ήθελε να μεσολαβεί. Τον ήθελε, τον έμαθε, τον ενθάρρυνε, τον υποχρέωσε σε αυτόν τον ρόλο. Κάποιες φορές μάλιστα τον πίεσε! Τελικά τον έμαθε…

Όταν ο Γρηγοράκος ξεκινούσε την πολιτική του ζωή, αρκετά πριν την κάθοδό του στο ψηφοδέλτιο του ΠαΣοΚ Λακωνίας, ήταν άνθρωπος με ιδέες και οράματα. Ήταν ο νέος που ξεχώριζε ότι σύντομα θα ασχοληθεί με την πολιτική.

Φυσικά όραμά του, τότε, δεν θα μπορούσε να είναι αυτό που σήμερα βιώνει ο πολίτης του χωριού του και της Πατρίδας του.

Μπήκε στην πολιτική, περπάτησε στους αντιπολιτευτικούς και κυβερνητικούς διαδρόμους του ΠαΣοΚ και σχεδόν εδραιώθηκε στον χώρο της Υγείας ως ο άνθρωπος που γνώριζε τις ανάγκες, τα δεδομένα και τις δυνατότητες τόσο των πολιτών όσο και του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Τα χρόνια πέρασαν και μαζί με αυτά εξέπνευσαν όλες οι ελπίδες που είχε και ο ίδιος για ένα καλύτερο Σύστημα Υγείας. Ήδη όμως, αυτός είχε εγκλωβιστεί στο, νομιμότερο του ΕΣΥ, παρασύστημα Υγείας, που θέλει πλέον τον πολιτικό να δίνει, ανορθόδοξα, τη λύση στο πρόβλημα Υγείας του πολίτη. Να παρεμβαίνει δηλαδή σε Διοικήσεις, Ιατρικές Ομάδες, Κλινικές και Μονάδες για να εξυπηρετηθούν, για να σωθούν, για να ικανοποιηθούν οι πολίτες, ασθενείς και οικείοι τους.
Αυτός ο «χορός», που όσοι είναι απ’ έξω λένε πολλά τραγούδια, θέλει τουλάχιστον δύο… Ο ένας είναι ο πολιτικός και ο άλλος ο πολίτης.

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον άλλον ότι το έσυρε στον «χορό».

Ισως ο πολίτης να μπορεί να πει, κάποτε, ότι ο πολιτικός δεν φρόντισε ώστε να μην τον έχουν ανάγκη οι πολίτες... Δεν φρόντισε δηλαδή να αποδώσουν οι πολιτικές ένα τόσο καλό και αποτελεσματικό Ε.Σ.Υ. που δεν θα χρειάζεται τη μεσολάβηση του πολιτικού.

Ο πολιτικός θα μπορούσε να πει στον πολίτη ότι με κάθε τρόπο και κυρίως με την (αβίαστη αφού μυστική) ψήφο του ενέκρινε τις επιλογές και τις θέσεις του πολιτικού κάθε στιγμή, σε κάθε περίπτωση και κάθε εποχή.

Η σχέση ιατρού – πολιτικού με τον πολίτη – ασθενή, στην περίπτωσή μας είναι σαν το αναπάντητο δίλημμα της κότας και του αυγού…

Προσωπικά έχω διατυπώσει την εκτίμηση και τη γνώμη μου για τον «βίο και την πολιτεία» του Λάκωνα βουλευτή Λεωνίδα Γρηγοράκου. Πέρα από την πικρία που εύλογα εκκρίνει ο αδέσμευτος δημοσιογραφικός μου αδένας, ενόψει της δικαστικής δίωξής μου, πρέπει να σταθώ αταλάντευτα και δίκαια απέναντι σε αυτό το φαινόμενο που δεν συναντάται βέβαια μόνον στην Λακωνική περιφέρεια αλλά σχεδόν παντού. Όπου Έλληνας πολιτικός, όπου Έλληνας πολίτης.

Ο γιατρός – πολιτικός που βρίσκει κρεβάτι, εγκρίνει γιατρό, μεσολαβεί σε Νοσοκομείο, κ.λ.π. Που δεν παραιτείται όταν διαλύουν…το ΕΣΥ.
Ο πολίτης – ασθενής που ποτέ δεν προέβλεψε και ποτέ δεν αποφάσισε να συμβάλει στην δημιουργία ενός ΕΣΥ για όλους αλλά πρώτα και πάντα νοιαζόταν για τον εαυτό άντε και για όσους κλείνει η πόρτα του! Ο πολίτης που ποτέ δεν μερίμνησε.

Αναλογιστήκαμε ποτέ αν ο πολιτικός έχει εγκλωβιστεί όσο και ο πολίτης σε αυτή τη σχέση;
Σκεφθήκαμε ποτέ αν, ως άλλο σύνδρομο της Στοκχόλμης, το φαινομενικά θύμα – πολίτης, θαυμάζει τον θύτη του πολιτικό;

Σήμερα, αν η Ελλάδα έφθασε εδώ που έφθασε φταίει (και) το γεγονός ότι ποτέ κανείς δεν ξεχώρισε, δεν διευκρίνισε, δεν απάντησε, δεν εξήγησε τους ρόλους σε αυτή την μοιραία, αλλά φαινομενικά συμφέρουσα, σχέση. Πάντα κάποιος εκμεταλλευόταν την ανάγκη του άλλου. Ο γιατρός του ασθενή, ο ψηφοφόρος του πολιτικού!


Εθνικές Εκλογές 2015. Μεγάλη μερίδα πολιτών ρίχνει στην πλάτη του Γρηγοράκου την ευθύνη για όλα τα κακά που συμβαίνουν στην πολιτική και Λακωνική ζωή.
Ικανή μερίδα πολιτών θεωρεί τον Γρηγοράκο υπεύθυνο για την μνημονιακή λαίλαπα και την διαχειριστική υποτέλεια εξαιτίας της οποίας η χώρα γονάτισε.
Κάποιοι πολίτες θεωρούν ότι έχουν εξοφλήσει το χρέος τους έναντι του βουλευτή – υπουργού – γιατρού για την εξυπηρέτηση… που τους παρείχε.
Λίγοι πολίτες, κατάλαβαν τώρα ότι διαφωνούν πολιτικά και αυτή η διαφωνία είναι ξαφνικά ισχυρότερη από τον δεσμό φιλίας και συνεργασίας που είχαν για χάρη την υγείας τους.
Άλλοι παραμένουν σταθεροί και τον καταδικάζουν είτε γιατί είναι ΠαΣοΚ, είτε γιατί δεν είναι «ΠαΣοΚ», είτε γιατί δεν κατάφερε, ως υψηλό στέλεχος κόμματος και Κυβέρνησης να δώσει Υγεία στο λαό.
Ελάχιστοι τον στηρίζουν ακόμα, και αυτοί καθένας για τους δικούς του λόγους.

Ο Λεωνίδας Γρηγοράκος, σήμερα, παραδίδει κλειδιά Κ.Υ και ασθενοφόρων στη Λακωνία. Επικουρικές, καθυστερημένες, συνοδευτικές, αλλοθικές, συμπληρωματικές ενέργειες και πρωτοβουλίες που:
Προδίδουν ανεπάρκεια
Μαρτυρούν έλλειμμα
Φανερώνουν ενοχή
Σημαίνουν απραξία
Δηλώνουν σφάλμα
Υπογραμμίζουν ανάγκη

Πάνω απ’ όλα όμως! Αυτός ο πολιτικός σε αυτό το πολιτικό στερέωμα και μέσα σε αυτό το εκλογικό σώμα έχει δικαίωμα να θέλει, να ελπίζει και φυσικά μπορεί να το πράττει: Ποιο; Να αφήνει το αποτύπωμά του, αυτό το αποτύπωμα, στη Λακωνία, στην κοινωνία, στην πολιτική συγκυρία, στην τοπική ιστορία…

Ο Γρηγοράκος έχει αυτό το δικαίωμα, βαθιά θεμελιωμένο και νομιμοποιημένο από την σχέση του με όλους εμάς. Έχει μια τέτοια νομιμοποίηση ώστε να μετέρχεται τη μέθοδο του Κολόμβου, να «σπάει» το αυγό, να εγκαινιάζει Κ.Υ. χωρίς προσωπικό, να παραδίδει πεπαλαιωμένα ασθενοφόρα, για να σταθεί όρθιος στη Λακωνία, όρθιος αυτός και η πολιτική του «θεωρία».
Δυστυχώς επι των ημερών του δεν «ανακαλύψαμε» τίποτα καλύτερο για την Υγεία γιατί απλούστατα δεν κατάφερε και δεν το αφήσαμε να το καταλάβει ότι δεν μπορούσε να λειτουργήσει, να σκεφθεί και να πράξει "έξω απο το πλαίσιο".