Γράφει ο Ηλίας Μπόνος

ΣΠΑΡΤΗ. Ξεκίνησαν μαζί αλλά οι δρόμοι τους χώρισαν. Το πρώτο και το δεύτερο βιολί του Σταύρου Αργειτάκου δεν «παίζουν» πλέον στην ίδια συμφωνική για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι συμφωνική… αλλά μπάντα διαφωνίας.

Ο Σταύρος Αργειτάκος δεν κατόρθωσε να συνδυάσει δύο στελέχη με αντίρροπές δυνάμεις και τάσεις.

Ο μεν Τζωρτζάκης ποτέ δεν αναγνώρισε τον κορυφαίο ρόλο του προέδρου Πλειώτα, φροντίζοντας μάλιστα να του «δείχνει πάντα την πλάτη του»… Ο Πλειώτας δεν ανέχθηκε το ύφος και τις μεθόδους Τζωρτζάκη και το δήλωσε πότε εντός και πότε εκτός Παράταξης την δυσαρέσκειά του.

Σήμερα η Παράταξη Αργειτάκου έχει στερηθεί τη δύναμη και το κύρος του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου, που παραμένει μεν στη θέση του και στην Παράταξη αλλά διαχωρίζει, μέσω της αρθρογραφίας του, και τη θέση και την αντίληψή του για την Αυτοδιοίκηση.

Ο Μάριος Τζωρτζάκης, αν και Πρόεδρος Πολιτισμού, δεν αρκείται στο βάρος του «χαρτοφυλακίου του» αλλά εμπλέκεται γενικά σε όλες τις γραμμές του συνδυασμού και του Δήμου απωθώντας όχι μόνον τον Πρόεδρο αλλά και άλλους συνεργάτες του Δημάρχου.

Σε αυτές τις εκλογές ο Σταύρος Αργειτάκος δεν θα έχει μαζί του τον Χρήστο Πλειώτα. Το έλλειμμα στην επικοινωνία και στη διαμόρφωση του δημόσιου λόγου της Παράταξης θα είναι τεράστιο.

Όμως στον αντίποδα υπάρχει ο μεθοδιστής συνεργάτης που εγγυάται τόσο την συγκρότηση του ψηφοδελτίου όσο και την «εξαγορά» εκλογικής δύναμης.

Το αποτέλεσμα των εκλογών θα δείξει αν η επιλογή Αργειτάκου υπέρ Τζωρτζάκη και κατά Πλειώτα είναι η σωστή.