Γράφει ο Πάνος Κριάς

Το Ωραίο δεν είναι μόνο αξία κοινωνική αλλά συνεπάγεται και άλλες αξίες όπως είναι οι φυσικές και οι ψυχολογικές συνισταμένες. Στοιχεία απαραίτητα για την εμπέδωση της Αισθητικής, καθώς όλα αυτά διασταυρώνονται με άλλες παράλληλες αξίες του Καλού. Μέσα απ’ αυτό το πρίσμα θα προσδιορίσω και την ανάλυσή μου.

Η δικτατορία του Μεταξά εμπνεύστηκε από άλλα μιλιταριστικά καθεστώτα και εμπέδωσε τις στρατιωτικές παρελάσεις, οι οποίες οσονούπω στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της συναδέλφωσης των λαών, θα είναι περιττές και δεν θα έχουν την παραμικρή αξία. Ωστόσο μέχρις να ξεθωριάσουν καλό θα είναι να προσέχουμε την αισθητική τους.

Έβλεπα εσχάτως στην Σπάρτη στις 28 Οκτωβρίου την παρέλαση των νέων παιδιών από όλες τις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης. Το έχω ξαναγράψει και στην Λακωνική Επικαιρότητα: δεν με ενοχλεί που ντύνονται ομοιόμορφα τα παιδιά, καθώς αυτό συμβολίζει την ομαδικότητα, την σύμπνοια, και την αγαστή συνεργασία των παιδιών. Ωστόσο αυτό που κυριολεκτικά πληγώνει την Αισθητική και ακυρώνει την ελευθερία τους είναι η βασανιστική και όλως περιττή στρατιωτική κίνησις των χεριών. Μου φαίνεται αδιανόητο διότι δεν εξυπηρετεί τίποτα.

Η ομοιόμορφη και σταθερά ρυθμική κίνηση των ποδιών είναι απαραίτητη διότι πρέπει να περπατήσουν όλοι ως ένα ενιαίο σώμα. Γιατί θα πρέπει να σηκώνουν ψηλά τα χέρια ως το κεφάλι;

Και κάτι άλλο. Είναι δυνατόν τα αθώα αυτά και μικρά πλάσματα να νιώθουν ότι έγιναν εξαίφνης φανταράκια; Πώς γίνεται αυτό; Τι τους λένε δηλαδή, ότι έτσι θα πάνε στον πόλεμο; Σε τόσο μικρά παιδιά; Δεν υπάρχουν παιδαγωγοί σ’ αυτόν τον άμοιρο τόπο;

Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε φαλλοκράτες και μιλιταριστές πολίτες οι οποίοι κάποτε θα πολεμήσουν τους εχθρούς μας, αλλά πολίτες καλλιεργημένους με ηθικές αξίες. Άλλωστε δεν υπάρχουν ορατοί εχθροί σήμερα για να τους εξολοθρεύσουμε. Σήμερα οι πόλεμοι γίνονται μόνο με οικονομικά κριτήρια. Εμείς εδώ στην Ελλάδα το εμπεδώσαμε δεόντως αυτό. Μπορούν οι παρελάσεις να συνεχίζονται αλλά να αλλάξουν υφή.
Ας τις πουν φερ’ ειπίν Εκθέσεις Αισθητικής Αγωγής.

Να συμμετέχουν μόνο μαθητές και σπουδαστές από όλες τις σχολές της πόλεις και από όλα τα ιδιωτικά ιδρύματα. Και να καταργηθεί η εξέδρα των επισήμων. Μόνο οι καθηγητές να κάθονται κάπου σε κάποια περίοπτη θέση και να καμαρώνουν για το επίπεδο των μαθητών τους.

Ωστόσο αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν το άψογο και αισθητικά ωραίο ντύσιμο των κοριτσιών με τις ωραίες μπλε φούστες, καθώς και τα λευκά πουκάμισα των αγοριών.

Η φιλαρμονική της Σπάρτης στις καλύτερες στιγμές της.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr