Γράφει ο Θάνος Ορφανός*

Από τη ρητορική του «Δεν πληρώνω» που χρησιμοποίησε η ελληνική ριζοσπαστική αριστερά για την υφαρπαγή της ψήφου των πολιτών, σήμερα εφαρμόζει ένα πρόγραμμα λιτότητας, μέσα από τη συμπίεση των μικροαστικών και μεσοαστικών στρωμάτων, με τη υπερφορολόγηση, την ακρίβεια και την αναρχία στην ελεύθερη αγορά, και την έλλειψη σχεδίου για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Ως πρεσβευτής του ελεγχόμενου καπιταλισμού, θεωρώ πως με τον λαϊκισμό που χρησιμοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να διαμορφώσει συλλογική συνείδηση, εντείνει περισσότερο τον ατομικισμό εκείνον που διαμορφώνεται και σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίηση και αχαλίνωτο καπιταλισμό.

Έτσι καλλιεργείται η ανασφάλεια στα αδύναμα στρώματα της κοινωνίας και παράλληλα ένας κυνισμός, μέσα από την απαλλαγή των ευθυνών για τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής.

Η πρόθεση για την εξυγίανση των δημοσιονομικών, της δημόσιας ζωής, του πολιτικού συστήματος και πάει λέγοντας, πέφτει στο κενό, με αιτία την συντήρηση και τις ιδεοληψίες που χαρακτηρίζουν τη σημερινή ριζοσπαστική αριστερά.
Δεν αντιλαμβάνονται πως πρέπει να μετατραπεί η κρίση σε ευκαιρία, κατεδαφίζοντας κατεστημένες νοοτροπίες με παράλληλη να αξιοποίηση των δυνατοτήτων του σημερινού καπιταλισμού.

Παράλληλα οι ερασιτεχνικοί χειρισμοί στα εθνικά θέματα (ελληνοτουρκικά, Σκοπιανό) απειλούν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, επειδή δεν καλλιεργείται ένας υγιής νέος πατριωτισμός, αλλά αντίθετα εξάπτονται ο εθνικισμός και ο σωβινισμός.
Αυτό γίνεται επειδή δεν ασκείται μια εξωτερική πολιτική που να δίνει φωνή στους Έλληνες, στο όνομα της σταθερότητας, της φιλίας και της καλής γειτονίας, διασφαλίζοντας έτσι τα εθνικά μας δίκαια.

Οι λαοί στα Βαλκάνια οφείλουν να υπερβούν τις διαφορές τους, με πρωταγωνιστή τον ελληνικό λαό.

Και το εφικτό από τα αριστερά είναι η εξασφάλιση της αξιοπρέπειας, μέσα από την κοινωνική ανέλιξη και την κοινωνική γαλήνη.

* Φοιτητής Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών