Γράφει ο Ηλίας Μπόνος.

Σε τεντωμένο σχοινί κινείται, ακροβατώντας πολιτικά, ο Λεωνίδας Γρηγοράκος αφού μόνος σχεδόν, απ’ όλη την κοινοβουλευτική ομάδα του Πα.Σο.Κ. διαφωνεί δημοσίως και μεγαλοφώνως με όλες σχεδόν τις κεντρικές επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου.

Σχεδόν κάθε εβδομάδα βρίσκει τρόπο να δημοσιοποιεί την διαφωνία του με την οικονομική πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου χωρίς ωστόσο να χρεώνει, ΄’εστω μέρος της, στον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Μιλώντας σε ραδιόφωνα της Αθήνας εκφράζει ακόμα και την βαθύτατη απογοήτευσή του για την κατάσταση στην οποία έχει οδηγηθεί ο τόπος αλλά δεν τολμά να καταψηφίσει τίποτα στη Βουλή. Η 6η δόση, είναι κατ’ αυτόν πολύ κρίσιμο σημείο, από τη στιγμή που τα ταμεία του κράτους είναι άδεια και πρέπει να γίνουν πληρωμές.

Ανάμεσα σε έναν «λαϊκό βερμπαλισμό» και σε έναν ένοχο αλλά ξεθωριασμένο αυτοκριτικό λόγο ο Λάκωνας βουλευτής παραδέχεται τις ευθύνες όλων αλλά εξαπολύει επίθεση κατά Σαμαρά τον οποίον δεν μπορεί να δεχθεί ως τιμητή της κατάστασης.

Κρίσιμο σημείο της πολιτικής εκτίμησης Γρηγοράκου είναι αυτό που «θέλει» τον σημερινό Πρωθυπουργό ακατάλληλο να διαχειριστεί την κρίση.
Ο κ. Γρηγοράκος προτείνει Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, σε συνεννόηση με Σαμαρά και Πρωθυπουργό τρίτο πρόσωπο.

Αυτή η αμφισβήτηση του Γιώργου Παπανδρέου από τον Λεωνίδα Γρηγοράκο είναι ένα ζήτημα που απασχολεί στελέχη και αξιωματούχους του Πα.Σο.Κ. που αν και θα το ήθελαν πολύ, αποφεύγουν επιμελώς τις συγκρούσεις στο στρατόπεδο του κοινοβουλευτικού Πα.Σο.Κ. εν όψει κρίσιμων ψηφοφοριών.

Ο Λεωνίδας Γρηγοράκος λησμονεί, όταν ασκεί κριτική, ότι οι ευθύνες που έχει, ως παλαιό στέλεχος του Πα.Σο.Κ. αλλά και ως κοινοβουλετικός άνδρας είναι, ίσως, πολύ μεγαλύτερες από αυτές κάποιων νέων σημερινών υπουργών.
Κανείς δεν λησμονεί ότι ο Λεωνίδας Γρηγοράκος υπήρξε βουλευτής στηρίζοντας Κυβερνήσεις όπως αυτή του Κώστα Σημίτη, χωρίς ποτέ να διαφοροποιηθεί για επιλογές και αποφάσεις που οδήγησαν την χώρα στην σημερινή κατάσταση.

Είναι μάλλον τακτική του η ανταρσία στα «εντός και επι τα αυτά» αφού ακόμα και σήμερα δεν τολμά πολιτικά να σηματοδοτήσει την διαφοροποίησή του με τις πολιτικές αλλά και τους πολιτικούς που οδήγησαν τη χώρα «στον πάτο».

Είτε λοιπόν είναι θιασώτης της φράσης «μαζί τα φάγαμε» είτε της άποψης ότι «πάντα φταίνε οι άλλοι εκτός από εμένα» πορεύεται με ένα ακατανόητο πολιτικό σλάλομ ανάμεσα σε σοσιαλιστικές, εκσυγχρονιστικές, δεξιές, λαϊκές και λαϊκίστικες αντιλήψεις, πότε μιλώντας ως πολιτικός των Αθηνών, πότε της Περιφέρειας, πότε του παλαιού Πα.Σο.Κ. και πότε του Πα.Σο.Κ. που θα ήθελε να υπάρχει, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει.


Αν, τώρα, συμβουλευτούμε λίγο τον κώδικα της «γλώσσας του σώματος» και της επικοινωνίας εύκολα μπορούμε να αντιληφθούμε την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Λεωνίδας Γρηγοράκος.
Ο γιατρός βουλευτής έχει βρεθεί σε δύο χαρακτηριστικές στιγμές της πολιτικής ζωής της χώρας δίπλα σε Πρωθυπουργό.
Στις 6 Φεβρουαρίου 2002, πριν εννέα χρόνια, σε συνάντηση με τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη φρόντισε, ήθελε ή έπρεπε, να είναι πολύ κοντά στον Πρωθυπουργό. Ξεπέρασε Πελοποννήσιους βουλευτές όπως τους Ρέππα και Μπένο καθήμενος σχεδόν δίπλα στον Κώστα Σημίτη.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 2011 στη συνάντηση των Πελοποννήσιων βουλευτών με τον Γιώργο Παπανδρέου, παρόλο που στην επετηρίδα είναι ίσως ο παλαιότερος βουλευτής, βρίσκεται στην άκρη, και μάλιστα σε στάση αμήχανη ή άβολη με τα χέρια στις τσέπες κι ελαφρώς αδιάφορος για την ομήγυρη.

Ο Λεωνίδας Γρηγοράκος κλιμακώνει τη στάση του έχοντας ίσως κάποιο σχέδιο. Αυτό που κανείς δεν γνωρίζει σήμερα, ούτε καν οι συνεργάτες του, είναι αν αυτό το σχέδιο υπηρετεί τα πολιτικά συμφέροντα του ή αν αποτελεί απλά το εξώδιο άσμα του από την πολιτική…

Είναι η στιγμή στη ζωή του που δεν μπορεί να βαδίσει με ψηλά το κεφάλι, όπως λέει. Είναι δηλαδή η στιγμή που θα έπρεπε να κάνει την υπέρβαση, τη διαφορά... Κι΄ομως!

Αξίζει να ακούσετε την συνέντευξη που παραχώρησε o Λεωνίδας Γρηγοράκος στην Κάτια Μακρή ( Real fm)

Φωτογραφίες: Βασίλης Παπαδόπουλος (Eurokinissi)