Μέλος πραιτοριανής σκηνής, φύλακας των σωμάτων υμών, θέλοντας να υποβαθμίσει τον άνθρωπο που αποκαθήλωσε τον Πραίτορά του… τον χαρακτήρισε «παρανοϊκό». Δηλαδή εννόησε ότι δεν έχει νου εγκρατή και μυαλό συνετό. Θέλησε δηλαδή να καταδείξει, στον όχλο ότι ο άνθρωπος είναι ελαφρύς και φευγάτος στη λογική και στην σκέψη. Αυτό που λέγαμε κάποτε οι κατοικούντες εν Ιερουσαλήμ «κοκορόμυαλος»…

Γιατί άραγε δεν τον χαρακτήρισε ευθύς εξαρχής «κοκορόμυαλο» αλλά προτίμησε να περάσει έναν Γολγοθά δραματικό, με το αγκυλωτό στεφάνι επι κεφαλής; Γιατί άραγε δεν του έλεγε ο, τα πάντα γνωρίζων και ελάχιστα πληρών, λατινόπληκτος συσκηνίτης, ότι αυτός ο Γολγοθάς δεν καταλήγει σε Ανάσταση;

Γιατί δεν του έλεγε ο πολυπράγμων και ηρωικός πεσών Μπότσαρης ότι δεν θα βρίσκεται στον μεσαίο σταυρό; Γιατί δεν του εξηγούσε ο Πραίτορας της συμφοράς ότι άλλο είναι να σε «σταυρώνουν» τα μαύρα ταγκαλάκια δια σαλοβοής και άλλο οι τέκτονες των ειδήσεων..;

Δεν κατάλαβε ο ατυχής και τραγικός φύλακας, ούτε την τελευτή ώρα του μαρτυρίου του, ότι όταν ο Πραίτορας νίπτει τα χείρας του δεν ετοιμάζεται πάντα να γευματίσει… Μπορεί να σε στέλνει στον σταυρό… του μαρτυρίου και μάλιστα αδιάβαστο..;