Γράφει ο Χρήστος Α. Πλειώτας, Δικηγόρος

Ανοίγει εμφαντικά η αυλαία των Πανελλαδικών εξετάσεων με την συμμετοχή χιλιάδων υποψηφίων Ακαδημαϊκών Πολιτών στην διεκδίκηση των ονείρων τους.

Ως ένας εκ των πολλών που έχω ζήσει την στιγμή Δικαιούμαι να συνεισφέρω την εμπειρία μου.

Είναι πραγματικά ανυπέρβλητο το συναίσθημα.

Ένα κράμα Αισιοδοξίας, ελπίδας, Δύναμης ψυχής, πάθους για την κατάκτηση του στόχου, φοβερού θετικού άγχους, διέγερσης όλων των νευρώνων του εγκεφάλου και των τενοντίων αντανακλαστικών του σώματος.

Το 1983 μαθητής της Γ’ Λυκείου έτοιμος για τις Πανελλαδικές, το προηγούμενο βράδυ έκανα σπίτι την γυμναστική μου: Το σωματάκι μου αδύνατο, τα μαλλιά μου (που τότε υπήρχαν πλούσια στο κεφάλι μου) μακριά και ακατάστατα. Γενάκι απεριποίητο και μουστακάκι. Σπυράκια άγχους στο πρόσωπο. Κομμένα μάτια, μορφή και φιγούρα μακράν απέχουσα από παιδί της ηλικίας μου!!!

Ήμουν ένα αδύνατο σώμα μέσα σε μαλλιά, γένια και σπυράκια.

Άλλοι «συνοδοιπόροι» λόγω της δικής τους κράσεως, ήταν το αντίστροφο: Ένα παχουλό –πλαδαρό σώμα μέσα σε ρούχα που απλά το φορούσαν!!!

Και αναπολούσα το μετά…. Το μετά την επιτυχία μου. Ταυτοχρόνως ήμουν τόσο μα τόσο τυχερός: Έτυχε να βλέπω στην τηλεόραση μία ελληνική ταινία με έναν φοιτητή που σπούδαζε μηχανικός στο Πολυτεχνείο. Ήταν ωραιότατος παρά την φτώχεια του. Γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες. Ερωτεύτηκε μία όμορφη κοπέλα, ζούσαν ανέμελα, είχαν τις αναζητήσεις τους. τις μοναδικές φοιτητικές τους συνευρέσεις στην σχολή και τα στέκια φοιτητών, ΖΟΥΣΑΝ, ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΝ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΑΝ, ΕΝΟΙΩΘΑΝ, ΚΑΤΑΚΤΟΥΣΑΝ…..

Το κλικ της στιγμής ήταν υπέροχο για μένα: Σκέφτηκα μέσα σε μία στιγμή όλη μου τη ζωή: Ένοιωσα ευχάριστα. Πίστεψα ότι και εγώ θα είμαι ένας τέτοιος φοιτητής…

Το 1983 ήταν και τότε πολύ μα πολύ δύσκολα τα πράγματα.

Για τις φτωχές και μέσες οικογένειες των υποψηφίων φοιτητών, για τους υποψηφίους αλλά και για την Ελλάδα ευρύτερα.

Και τότε υπήρχε αγωνία για το μέλλον, φτώχεια, ανεργία, μεμψιμοιρία, έλλειψη αξιοκρατίας, μέσον, όμως για εμένα, για τους φίλους μου, για τον κόσμο γύρω μας όλα τα μίζερα και άσχημα είχαν εξαφανισθεί μπροστά σ’ αυτό που θέλαμε να ζήσουμε: Την συμμετοχή μας στις εξετάσεις της ζωής μας!!! Την βίωση της επιτυχίας μας για να φύγουμε από τη Σπάρτη. Να κατορθώσουμε να το ζήσουμε ό,τι είχαμε φανταστεί ως φοιτητές.

Είχα ακούσει πολλές συμβουλές από πολλούς για τα μυστικά της επιτυχίας.

Καμία δεν με είχε συνεπάρει. Στο δρόμο μου προς το εξεταστικό κέντρο ήταν για εμένα «θείο δώρο» – έτσι εκ των υστέρων το βίωσα – που βρήκα μπροστά μου έναν «παππού» να προσπαθεί να κρατήσει την ισορροπία του όταν ανέβηκε το πεζοδρόμιο.

Αμέσως έτρεξα και τον κράτησα.

Είδε ότι μου έπεσε το στυλό… έσκυψα το πήρα και τότε με ρώτησε: Μαθητής;

Απάντησα: Δίνω για το πανεπιστήμιο.

«Παιδί μου καλή επιτυχία. Να έχεις δίπλα σου νερό, σοκολάτα και Θεό!!! Νερό που με κράτησε στον πόλεμο ζωντανό. Σοκολάτα αντί για ζάχαρη για την ενέργεια και τον Θεό για την υγεία του πνεύματος και του σώματος».

Αμάν!!! Τι ήταν οι κουβέντες αυτές θεέ μου; «Το νερό, η σοκολάτα και ο Θεός!!!
Έσπευσα, αγόρασα νερό και σοκολάτα. Παρακάλεσα τον Θεό να μου χαρίσει την πολυπόθητη διαύγεια.

Σήμερα μετά από τόσα χρόνια οι ειδικοί!!! συμβουλεύουν για τα τρία ανωτέρω συστατικά επιτυχίας: «Νερό, σοκολάτα και θεό».

Εγώ στο διάβα της ζωής μου διαπίστωσα ότι εκείνος ο παππούς δεν ήταν κάτι συμπτωματικό. Ήταν ο εμπνευστής που περίμενα, την τελευταία στιγμή πριν τον αγώνα μου.

Παρακαλώ τα παιδιά που δίνουν να αναζητήσουν την δική τους έμπνευση.

Θα την βρουν είμαι σίγουρος στα κρυφά όνειρά τους.

Το νερό που σίγουρα το έχουν μαζί τους δεν είναι μόνο το ζωτικό φυσικό στοιχείο που τους κρατά ζωντανούς απ’ το κόμπιασμα και την ζάλη. Είναι η αέναη ΔΥΝΑΜΗ της αισιοδοξίας τους, ότι ΟΛΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.

Η σοκολάτα δεν είναι μόνον το προϊόν που τους δίνει στιγμιαία ενέργεια.

Είναι η γλύκα της ζωής τους που ονειρεύονται, επιδιώκουν και θα την ζήσουν.

Ο θεός είναι ο μέντοράς τους, ο «χρυσός» βοηθός τους, είτε είναι ο ενσαρκωμένος λόγος Χριστού, είτε η τιμή και η συνείδησή τους, είτε η ό,ποια άλλη περί Θεού προσέγγισή τους.

Το νερό λοιπόν, η σοκολάτα και ο θεός!!!, θα Σας δυναμώνουν την ώρα αυτή τόσο όσο δεν φαντάζεσθε για να κατακτήσετε το ΟΝΕΙΡΟ ΣΑΣ.

Το άγχος Σας μην Σας επηρεάζει. Είναι θετικό Σας το υπογράφω.

Δώστε τον αγώνα Σας σήμερα, ονειρευτείτε το αύριο που έχετε φανταστεί και είναι σίγουρο ότι και για Εσάς στο δρόμο Σας για τις εξετάσεις, θα βρεθεί ο «παππούς» που θα Σας πει: «Να έχεις δίπλα σου νερό, σοκολάτα και το Θεό».

Εγώ Σας το εύχομαι ολόψυχα.