Συχνά, ακούμε, πολιτικούς της εποχής των «πάγων», δεινοσαυρικής καταγωγής, να μιλούν για τους πολίτες της Ελλάδας.

Πρόσφατα ακούσαμε Λάκωνα πολιτικό να ζητά από τους πολίτες να κάνουν μια ακόμα προσπάθεια και να αντέξουν έως το 2013 οπότε θα δημιουργηθεί ο νέος Χρηματοπιστωτικός Φορέας της ΟΝΕ που θα επιτρέψει την αναχρηματοδότηση!

Άλλη πολιτικός, πρόεδρος κόμματος, έλεγε με οίκτο ότι βλέπει στα μάτια των πολιτών τον προβληματισμό και την απόγνωση…

Κανείς δεν μας είπε όμως που θα βρούμε την αντοχή έως το 2013. Κανείς δεν μας έδειξε στα μάτια του την συγνώμη και την ντροπή για ότι βιώνουμε σήμερα…

Οι πολιτικοί που ακόμα εκφράζουν την αισιοδοξία τους στηριγμένοι στην ασφαλή προσδοκία ότι αντέχουν κι άλλο οι πλάτες του λαού μου θυμίζουν την πολική αρκούδα της εποχής μας. Οι πολιτικοί που δεν αντιλαμβάνονται τις αλλαγές στο πολιτικό μικροκλίμα και στο κοινωνικό κλίμα θα έχουν την τύχη της πολικής αρκούδας της εποχής μας.

Πρέπει να καταλάβουν ότι τα «παγόβουνα» του δικομματισμού λιώνουν… Οι προφάσεις και τα άλλοθι που παρείχαν κόμματα ευκαιριών ή διαμαρτυρίας τελειώνουν. Οι υπεκφυγές της γραφειοκρατικής χλωρίδας σάπισαν. Οι εξαγνισμοί στο όνομα του ασαφούς, διαρκούς και ανεξήγητου «δικαίου σέλας» απέτυχαν οικτρά. Δεν είναι πλέον σκληρός μόνον ο Απρίλης. Θα είναι και ο Μάϊος, ο Ιούνιος, το 2011, το 12, το 13. Όπως ήταν και το 2011, το 2010 αλλά δεν το ένιωθαν…

Η αρκούδα που διαφέντευε τον τόπο οδηγείται σε άλλα νερά, θερμά. Αν αντέξει ο πάγος ίσως φθάσει στην ξηρά. Εκεί πρέπει να είναι αποφασισμένη να προσαρμοστεί, να λερώσει τη λευκή της γούνα, να τραφεί με μέλι αλλά και με φύλλα.

Αν το ένστικτο με το οποίο επιβιώνουν τα ζώα δεν λειτουργήσει τότε θα πνιγεί στα ρεύματα της αλλαγής, ή θα καταλήξει αδύναμη –ημιθανής εκεί όπου ξαναρχίζει η ζωή του πλανήτη.

Το πρώτο που θα μπορούσε να κάνει ένας πολιτικός που δεν είναι ή δεν θέλει να γίνει «πολική αρκούδα» είναι να εγκαταλείψει τους αδιάλλακτους πόλους του συστήματος που χρόνια στήθηκε στη χώρα. Να προχωρήσει σε ρήξεις και ανατροπές. Ξεκινώντας από τον λόγο του και την πρακτική του. Να κοιτάξει κατάματα τον πολίτη και να συνταχθεί μαζί του στο περιθώριο που απόμεινε για ανασύνταξη των υγειών δυνάμεων. Ισως χρειαστεί να είναι στην δεύτερη γραμμή. Ισως «πέσει» στην πρώτη γραμμή.

Έτσι θα διασωθεί, θα λυτρωθεί και θα συμβάλει με την όποια αποκτηθείσα σοφία κι εμπειρία του στη νέα πορεία που νομοτελειακά θα αρχίσει. Ή αλλάζει, ή βουλιάζει…