Έλαμψαν με τη γοητευτική παρουσία και το ταλέντο τους οι νεαροί μαθητές του Μουσικού Σχολείου Σπάρτης εσχάτως στο Σαϊνοπούλειο - ακριβώς την 21η Ιουνίου ημέρα της Μουσικής.

Αγαθά κόποις κτώνται έλεγαν οι αρχαίοι σοφοί μας αλλά λίγοι τους τιμούμε. Η ιδέα της διευθύντριας του Μουσικού Σχολείου, Αγγελικής Αργειτάκου, να «σπάσει» την συναυλία σε τρία διαφορετικά τμήματα ήταν καταπληκτική. Απολαύσαμε πρώτα τους μαθητές, με τους εξαίσιους φυσικούς ήχους των φωνών και των οργάνων -χωρίς μικρόφωνα παρακαλώ – κάτω απ’ την προτομή του Οδυσσέα Ελύτη και στη συνέχεια μόνο με πιάνο και χορωδία στην είσοδο του θεάτρου.

Ωραία ήταν η βυζαντινή χορωδία της καθηγήτριας Χαρούλας Παπαδοπούλου, καθώς και τα δημοτικά τραγούδια που απέδωσαν τα παιδιά.

Οφείλω να ομολογήσω ότι το μοντέρνο τραγούδι που απέδωσαν οι μαθητές του Βασ. Μητρόπουλου – με την απίθανη κιθαρίστριά του- ήταν εξαίσιο.

Τα παραδοσιακά και λαϊκά τραγούδια των άλλων μουσικών συνόλων δεν με συγκίνησαν δεόντως, καθώς είναι τετριμμένα πλέον και δεν έχουν τίποτε το διαφορετικό να προσφέρουν.

Ως μουσικός, που έχει σπουδάσει την Λόγια μουσική στην Ελλάδα και το εξωτερικό– Λόγια και όχι Ευρωπαϊκή όπως λανθασμένα αποδίδεται – φρονώ, πως, τα παιδιά ανεξαρτήτως επιλογής και επιπέδου, θα πρέπει πρώτα να εντρυφούν στην κλασική μουσική, που είναι ο πυρήνας και ο ακρογωνιαίος λίθος της τέχνης των ήχων και έπειτα να επιδίδονται σε διάφορα άλλα είδη μουσικής.

Θα πρέπει πρώτα να μπορούν να αποδίδουν ένα απλό, έστω πολυφωνικό, όμως, χορικό του Bach κι έπειτα να μαθαίνουν τα άλλα μουσικά ιδιώματα.

Καθότι, η κλασική μουσική είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζουμε το καλλιτεχνικό μας ταλέντο.

Τέλος, συναρπαστική ήταν η δουλειά του φίλου και συνάδελφου συνθέτη Ανδρέα Σκιαδά, με τις απίθανες, δροσερές και πολυφωνικές διασκευές του καθώς αποδίδονταν εξόχως από τα σαξόφωνα, τα έγχορδά και τα υπόλοιπα πνευστά του. Π. Κ.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr