Από την …κάποτε όμορφη πόλη έρχομαι…

Γράφει η Μ.Α.Τ.
Από την πόλη έρχομαι…. από την πόλη ερχόμαστε και πάμε όλοι μας καθημερινά και γυρίζουμε λυπημένοι απογοητευμένοι και θυμωμένοι και δεν θέλουμε να ξαναπάμε ,δεν είναι η δική μας πόλη αυτή λέμε, αλλά ξαναπάμε και ξαναερχόμαστε και ξαναπάμε και ξαναερχόμαστε, γιατί τούτη η μικρή πόλη με τις κοινότητες της ολοτρόγυρα είναι το σπίτι μας όπου ακουμπήσαμε και ακουμπάμε τη ζωή μας μικροί μεγάλοι.
Πως φτάσαμε, πως τα καταφέραμε όταν άλλες πόλεις ακόμα και πολύ μικρότερες εκτινάχθηκαν στο μέλλον, η δική μας νάχει γίνει «ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΑ ΥΛΙΚΑ» και μάλιστα παλιάς κοπής, και εμείς να γκρινιάζουμε μεν να ανεχόμαστε δε; Πολίτες και Δημοτικοί άρχοντες, πιο σωστά Δημοτικοί άρχοντες και πολίτες, παραείμαστε υπομονετικοί παραείμαστε ευγενικοί παραείμαστε ανεκτικοί όταν κάποιος καταστρέφει και διαλύει την πόλη κάποια χρόνια τώρα.
Με μια προηγούμενη Δημοτική αρχή που συνομιλούσε με το Υπερπέραν και που της έλαχε, τεράστιο άλλοθι, ο κορονοϊός, φτάσαμε, ούτε που ξέρουμε πια που φτάσαμε. Και η νέα Δημοτική μας αρχή, που δεν είναι πια νέα, και αν εξαιρέσουμε και σίγουρα θα εξαιρέσουμε την Υπηρεσία καθαριότητας που είναι πανταχού παρούσα, παραείναι και αυτή ευγενική, παραείναι υπομονετική και ανεκτική, φοβισμένη θαρρείς να λύσει την πόλη από τα καταστροφικά δεσμά της.
Είμαστε στο Φεβρουάριο και πριν το καταλάβουμε θα φτάσουμε στην Άνοιξη θα φτάσουμε στη Λαμπρή στο Πάσχα, κι οι μυρωδιές, πορτοκαλιές λεμονιές νεραντζιές, θα πολιορκήσουν την πόλη, καθώς έλεγε ο ποιητής μας, ας μην την εύρουν ας μην σκοντάψουν σε μια πόλη τόσο πληγωμένη τόσο μίζερη τόσο «μικρή.»
Ας σώσουμε ό,τι γίνεται να σώσουμε όλοι μαζί, ο καθένας από τη σκοπιά του, πολίτες και όλοι οι Δημοτικοί άρχοντες μαζί, ο καθένας και η ευθύνη του, χωρίς τριβές, ανταγωνισμούς, χωρίς «απέναντι», δεν έχουμε πίστωση πια, εν τέλει, όλοι αγαπάμε αυτή τη πόλη, όλοι θέλουμε μια πόλη όμορφη στιβαρή, με παρελθόν με παρόν και κυρίως στραμμένη στο μέλλον.
Και ποιος ξέρει, στο κόσμο που ζούμε πια, μπορεί και να γίνουμε είδηση, μπορεί και να γίνουμε «viral», όπως λέει η νέα γενιά, σαν η μικρή πόλη όπου ενώθηκαν όλοι και την έκαναν, όπως της έπρεπε, Μεγάλη. Τώρα όμως!!!