Τα κέντρα των αποφάσεων, όπως λέει «η πιάτσα», έχουν αυτονομηθεί και είναι πολύ μακριά από τους ελαιοπαραγωγούς – Η Πολιτεία, αντί να ενθαρρύνει και να στηρίζει τους νέους ελαιοκαλλιεργητές, μέσα από τις υπηρεσίες και τους θεσμούς της, τους αποθαρρύνει και τους εμποδίζει να αξιοποιήσουν προγράμματα και εργαλεία της ΕΕ

Γράφει ο Σταύρος Χρυσαδάκος*

Το προηγούμενο Σάββατο, πραγματοποιήθηκε μία ωραία εκδήλωση του Αγροτικού Συνεταιρισμού Παλαιοπαναγιάς με θέματα την διαχείριση του νερού στην ελαιοκαλλιέργεια και τις παραμέτρους της ποιότητας του ελαιολάδου.

Ήτανε μία πετυχημένη δράση με την έννοια ότι όλες οι εισηγήσεις ήτανε ουσιαστικές, κατανοητές και η συμμετοχή των παραγωγών μεγάλη.

Η συμμετοχή μας ξάφνιασε όλους και ξεπέρασε τις προσδοκίες των διοργανωτών .
Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους τους συντελεστές αυτής της αξιόλογης και χρήσιμης πρωτοβουλίας.

Η εκδήλωση όμως αυτή επανάφερε και μία σειρά από ερωτήματα τα οποία έχουμε θέσει στο δημόσιο διάλογο από πολύ καιρό. Ερωτήματα για τα οποία δεν έχει υπάρξει καμία αντίδραση - απάντηση από τους Θεσμικά υπόχρεους.

Και εξηγούμαι.

Ο κλάδος της ελαιοκομίας είναι κυρίαρχος τόσο την Περιφέρεια Πελοποννήσου όσο και στο νομό Λακωνίας.

Τα τελευταία χρόνια τόσο το ελαιόλαδο όσο και τα οι επιτραπέζιες ελιές ποικιλίας Καλαμών, βρίσκουν διέξοδο στην αγορά, απολαμβάνουν καλές τιμές και αποδίδουν ένα αξιόλογο εισόδημα στους καλλιεργητές.

Όσες και όσοι λοιπόν ενδιαφέρονται για το μέλλον των προϊόντων αυτών στο τόπο μας, είναι αυτονόητο - είναι προφανές, ότι θα πρέπει να ενδιαφέρονται για την παραγωγή αυτών ή αλλιώς για την διασφάλιση της συνέχειας της καλλιέργειας.

Η συνέχιση της καλλιέργειας σημαίνει ότι θα πρέπει να διευκολύνονται νέοι άνθρωποι να μπούνε στο επάγγελμα.

Αυτοί οι Νέοι άνθρωποι, οπλισμένοι με τεχνικές και μέσα που τους παρέχει η επιστήμη και η τεχνολογική εξέλιξη, στηριζόμενοι από την Πολιτεία μπορούν να συνεχίσουν την ελαιοκαλλιέργεια και να δυναμώνουν την τοπική και περιφερειακή οικονομία.

Η επίσημη Πολιτεία, αντί να ενθαρρύνει και να στηρίζει τους νέους ελαιοκαλλιεργητές, μέσα από τις υπηρεσίες και τους θεσμούς της, τους αποθαρρύνει και τους εμποδίζει να αξιοποιήσουν προγράμματα και εργαλεία της ΕΕ.

Έτσι ερημώνει η ύπαιθρος, συρρικνώνονται οι κοινότητες, εγκαταλείπονται οι
καλλιέργειες και οι εκτροφές ζώων.

Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα των Νέων Γεωργών.

Για να υποβάλλει φάκελο υποψηφιότητας, ένας νέος ελαιοκαλλιεργητής στο πρόγραμμα των Νέων Γεωργών απαιτείται να παρουσιάσει τίτλους κατοχής για ελαιώνες έκτασης τουλάχιστον εξήντα έξη ( 66 ) στρ/των και να αναλάβει την υποχρέωση να τους αυξήσει σε ογδόντα οκτώ ( 88 ) εντός τριετίας.!!!

Τα μεγέθη αυτά είναι υπερβολικά έως και παράλογα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ ( απογραφή 2021)
η μέση καλλιεργούμενη έκταση ανά αγροτικό νοικοκυριό στην Ελλάδα είναι πενήντα τέσσερα (54 ) στρ/τα και στην Πελοπόννησο είναι τριάντα οκτώ ( 38) στρ/τα ανά νοικοκυριό.

Ωσάν να μην έφτανε το μέγεθος του νοικοκυριού, η πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία του ΥΠΑΑΤ επιθυμούν αγρότες «μορφωμένους» και θέτουν ως προϋπόθεση χρηματοδοτικής στήριξης των υποψηφίων Νέων Γεωργών την ύπαρξη απολυτηρίου Λυκείου.

Ενεργώντας ως «εργοδότεςκαι ιδιοκτήτες ΑΕ» επιθυμούν εργαζόμενους με αυξημένα τυπικά προσόντα.

Τι και αν νόμος ορίζει ότι η υποχρεωτική εκπαίδευση στη Χώρα μας, είναι εννεαετής, δηλαδή μέχρι και το Γυμνάσιο .

Οι απόφοιτοι γυμνασίου που ενδεχόμενα δουλεύουν στην οικογενειακή εκμση επί σειρά ετών ,με πολύτιμες γνώσεις και εμπειρία δεν είναι ικανοί να συνεχίσουν , κατά τους σχεδιαστές της αγροτικής πολιτικής.

Αναβαθμίζονται όμως και καθίστανται ικανοί, αν παρακολουθήσουν σεμινάριο 150 ωρών σε κάποιο ιδιωτικό «Κέντρο Κατάρτισης» πληρώνοντας 500 - 600 ευρώ!!!!

Οι παραπάνω τραγικές επιλογές, ενδεικτικές για το τι συμβαίνει στο χώρο, είναι γνωστές στους θεσμικούς εκπροσώπους της Περιφέρειας.

Είναι ενημερωμένοι αναλυτικά.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτά αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου που :

  • Στοχεύει στην εκδίωξη των μικρομεσαίων αγροτών και την προλεταριοποίηση τους.
  • Επιδιώκει την συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια (νέα τσιφλίκια ) και την εισαγωγή του μεγάλου κεφαλαίου στη γεωργική παραγωγή τροφίμων.
  • Διευκολύνει την λεηλασία της γεωργικής παραγωγικής γης με την εγκατάσταση άλλων δραστηριοτήτων ( ακίνητα, φωτοβολταϊκά κλπ )

Μετά τα παραπάνω - καλοδεχούμενες οι γιορτές και οι ημερίδες - αλλά στις επόμενες οι διοργανωτές ίσως θα πρέπει να ορίσουν και μία «δοκιμασία» για τους θεσμικούς εκπροσώπους μας .

Για παράδειγμα:

Τι κάνατε κύριε Βουλευτά για την στήριξη της οικογενειακής γεωργικής εκμ/σης;

Τι κάνατε εσείς κύριε Περιφερειάρχη για να διευκολύνετε την ένταξη περισσοτέρων νέων αγροτών; Τι πιστώσεις διεκδικήσατε; Πόσες επενδύσεις χρηματοδοτήσατε;
Εσείς κύριε θεματικέ Αντιπεριφερειάρχη τι πράξατε για την ενίσχυση των ομάδων παραγωγών στην ελαιοκομία ;

Τι κάνατε κύριε Δήμαρχε για τις συλλογικές γεωργικές υποδομές του Δήμου σας;

Έτσι ίσως να ξεκινήσει μία διαδικασία δημοκρατικού ελέγχου, διαφάνειας , αλλά και πίεσης στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.

Αυτών των κέντρων, τα οποία όπως λέει «η πιάτσα», έχουν αυτονομηθεί και είναι πολύ μακριά από τους ελαιοπαραγωγούς, τους πραγματικά ενδιαφερόμενους και τις ανάγκες τους.

(*) Γεωπόνος

Ακολουθήστε το notospress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr