Γράφει ο Ιωάννης Χρηστάκης, εκπαιδευτικός, Σπάρτη

Η κυβέρνηση , μέσω του Υπουργείου Παιδείας, επιδεικνύει τις τελευταίες μέρες μια διάθεση, εν ολίγοις έμπρακτη, μετριασμού των δεινών , που σχεδιασμένα έχει σωρεύσει , τα τελευταία χρόνια , στο πλέον χειμαζόμενο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού: τον εκπαιδευτικό του δημόσιου σχολείου.

Απαξιωμένος, πένης, ημιπαγωμένος στο δυαράκι των ψυχικών αδιεξόδων του, πολιτικός , οικονομικός και επιστημονικός ακροβάτης, καθημερινός, στα έκπληκτα 30 ζευγάρια μάτια που τον σφυροκοπούν με της εφηβείας τη σαρωτική ενέργεια, υπόλογος σε όλους: παιδιά, γυναίκα, γονείς, διευθυντή, σύμβουλο, τράπεζα. Παραπαίει , λάθρα βιώσας, απόβλητος μιας "πρόστυχης" φιλολογίας που υμνεί την ιδιωτική πρωτοβουλία και τον καταδικάζει στην "σκυλίσια "ζωή του.

Aυτόν συμπόνεσε η Πολιτεία και είπε να του προσφέρει λίγα ψίχουλα κοινωνικής αναβάθμισης; Γιατί σκέφτονται να του ξαναδώσουν το δικαίωμα της ελεύθερης εισόδου στους αρχαιολογικούς χώρους; Γιατί επανακκινούν προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας; Γιατί μπορεί να μην του αυξήσουν , κατά πολλές ώρες, το εβδομαδιαίο ωράριο αν δεχτεί τις υποχρεωτικές μακρινές μετακινήσεις-μεταθέσεις;

Σκέφτηκαν να επανορθώσουν στο ελάχιστο για τη βάναυση περιθωριοποίηση του ή ως αμείλικτοι θύτες παίζουν με το θήραμα τους πριν το τελειωτικό κτύπημα που είναι νέες , δραστικές συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, περαιτέρω μείωση μισθού και ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ!!!

Οι επόμενοι μήνες θα δείξουν. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να επαγρυπνούν. Σαρωτικές αλλαγές έρχονται που θα παρασύρουν στον όλεθρο και όλους αυτούς που ελπίζουν ότι οι δημόσιες σχέσεις, ο βουλευτής, τα ιδιαίτερα, ο κακός συνδικαλιστής θα τον σώσουν.

Διοργανώνονται εκπαιδευτικά συλλαλητήρια, κάποιοι συνάδελφοί επιστρέφουν στην ανθρωπιά της γενικής συνέλευσης, ο προβληματισμός εκθρονίζει την απατηλή μακαριότητα, τον επιζήμιο εφησυχασμό, τον κατ' οίκον ανδραποδισμό. Ο δρόμος γεμίζει από τις φωνές αυτών που εξαθλιώθηκαν, από τους δημόσιους λειτουργούς που τους είπαν αλήτες και τεμπέληδες, από αυτούς που ήθελαν να μεταλαμπαδεύσουν γνώση και αλληλεγγύη και τους πότισαν τη χολή της τεχνητής (=πρετεντέρειας) κοινωνικής χλεύης, από αυτούς που αξιολογούνται κάθε λεπτό που περνά , από αυτούς που δίνουν τα πάντα για 600 ευρώ, από αυτούς που στήνουν και συντηρούν σχολεία, που στηρίζουν από το υστέρημά τους υποσιτιζόμενους μαθητές τους.

ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ. ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΓΕΜΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΡΥΑΚΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΟΥ, ΟΣΟΥΣ ΥΠΕΒΑΛΑΝ ΣΕ ΤΟΣΑ ΔΕΙΝΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟ. Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΥΝΕΙ ΤΗ ΒΑΣΑΝΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗΣ ΤΟΥ.

* Τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τη γνώμη του notospress.gr